چکیده:
هدف پژوهش حاضر مطالعه کاربست متاتئوری های برنامه درسی بر عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه های شهر تهران در سال 89- 88 است. روش پژوهش از نوع توصیفی با رویکرد پیمایشی است. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته است که پس از تعیین روایی و پایایی در نهایت با 30 سوال در 4 متاتئوری میلر، آیزنر، هونکی، واکر تعیین شده و اطلاعات بدست آمده، با محاسبه آلفای کرونباخ 87/0 تایید شد و بر اساس روش نمونه-گیری ساده تصادفی و زمینه یابی در یک نمونه 87 نفری اجرا و سپس با نرم افزار تحلیل داده SPSS .17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده حاصل از سوالات پژوهش حاکی از آن است که اعضای هیات علمی گروه علوم تربیتی در دانشگاه های شهر تهران از مولفه شایسته گرای متاتئوری میلر در عملکرد آموزشی خود بهره بیشتری می برند.
خلاصه ماشینی:
"سئوال اصلی در پژوهش حاضر اشاره دارد که تا چه میزان کاربست مولفههای متاتئوریهای برنامه درسی بر عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی گروه علوم تربیتی دانشگاههای شهر تهران تاثیر دارد؟ در این خصوص مسائلی از جانب استادان،دانشجویان و کارشناسان مطرح میشود که حاکی از علاقهمندی و تمایل آنها در به روزآمد بودن محتوا و مطالب،عدم ارتباط افقی و عمودی مفاهیم،حجم زیاد کتابهای درسی،افزایش عناوین درسی،عدم همخوانی برنامه درسی با نیازهای یادگیرنده و جامعه و عدم توجه به ماهیت دانش و رشته تحصیلی میباشد.
1-در خصوص سئوال اول که به چه میزان کاربرد مولفههای جهتگیری شایستهگرا برنامه درسی متاتئوری میلر بر عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی موثر است؟نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن نشان میدهد که اعضای هیات علمی گروه علوم تربیتی به تفاوت- های فردی،استفاده کاربردی از اصطلاحات آموزشی،ملموس نمودن مفاهیم آموزشی توجه بسیار دارند و در تدریس خود بسیار زیاد بکار میبرند و معتقدند که یادگیرنده توانمند،قابل ارزش و مسئول است و در تدریس تلاش بسیاری در تقویت خودپنداره یادگیرنده دارند.
نتیجهگیری کلی پس از بررسی 4 مولفه ژنریک،فرایندهای شناختی،شایستهگرا و مفهومی کردن برنامه درسی از 4 متاتئوری هونکی،آیزنر،میلر و واکر بیانگر این مسئله است که اعضای هیات علمی گروه علوم تربیتی دانشگاههای شهر تهران در عملکرد آموزشی خود از متاتئوری میلر بیشترین استفاده را دارند و بیشتر ملاک تدریس آنها بر پایه توجه به تفاوتهای فردی، کوچکتر نمودن اجزا موضوع در تدریس به منظور بالا بردن درک کلی فراگیران،تقویت خودپنداره دانشجویان و ملموس نمودن مفاهیم تدریس برای استفاده کاربردی از دانش نظری در عمل قرار دارد."