خلاصه ماشینی:
"تحولی که امام خمینی(ره) -به عنوان یک عارف حقیقی که توانست در وجود خود به دو ساحت شریعت و طریقت ورود نماید- دربارهی آن میگوید: «تحول معنوی و تحول عرفانی که به واسطهی قرآن پیدا شده است، فوق همهی مسائل است.
اسلام بر اساس جامعیتش که شمول همهی مراتب معنویت را داراست، این امکان را خواهد داشت تا در دنیای امروز که جامعهی بشری با پشت سرگذاشتن دورهی مدرنیسم و به اعتقاد برخی پستمدرنیسم پذیرای معنویت گردیده است، بتواند گفتمانی بیبدیل از معنویت همراه با شریعت ارائه نماید.
استفاده از ظرفیت لامتناهی معنویت اسلامی نیازمند ترویج باورهای عرفانی میباشد که لازم است از کنج حجرههای عابدانه و عالمانه خارج شده و به بستر جامعه بازگشت نماید و عرفان به اصطلاح نظری میبایست گسترهی خود را از نوع نگاه موحدانه و توحیدی تا ترسیم عارفانهی کوچکترین پرسشهای فقهی و تقلیدی بیفزاید و چنان کند که مخاطب اسلامپذیر به جای عبادت از «حب جنت» به عبادت از «حب خالق جنت» بپردازد؛ که آن عبادت تجار است و این عبارت احرار ( نهج البلاغه، حکمت 237).
این اندیشهی عرفانی از دو جهت تاثیر گذار است؛ اول آنکه بخشی از تعالی، وابسته به علم میباشد و علم خود مناط سعادت بشری است و به تعبیر امام خمینی(ره) اقل مرتبهی سعادت انسان، مطالعهی یک دوره مفاهیم معرفتی حکمت متعالیه و عرفان اسلامی است.
این جامعه که همان جامعهی موعود همهی ادیان خواهد بود، با فرج عام همراه میباشد که در آن ساحت، فرد و اجتماع با تعالی درونی در ذیل هدایت خاتم اولیا و بقیهالله اعظم (عج) که خیر (هود / 86) جامعهی بشریت یعنی تحقق جامعهی آرمانی عرفانی است قرار خواهند گرفت."