چکیده:
پیامبر گرامی اسلام، سرور جهانیان، چراغ هدایت و راهنمای بشر بوده است. مدح و ستایش ایشان از موضوعاتی است که پس از ظهور اسلام بسیاری از شاعران از زبانها و فرهنگهای مختلف به آن پرداختهاند. این موضوع در میان شاعران عرب زبان و نیز شاعران کردزبان از اهتمام ویژهای برخوردار است و آثار ارزشمندی از آنان در اینباره برجای مانده است. عبدالرحیم برعی، شاعر یمنی قرن هفتم، و ملاعبدالکریم مدرس، شاعر توانمند کردزبان معاصر و مترجم قرآن کریم، دو شاعر هستند که بیشتر دیوان شعر خود را به حمد و ثنای پیامبر اختصاص دادهاند. نویسندگان این مقاله برآنند با تکیه بر مکتب آمریکایی ادبیاتتطبیقی و با استفاده از روش توصیفیـ تطبیقی، سیمای پیامبر و مدح ایشان را در دیوان برعی و دیوان «ثهنا و سکالا» (ستایش و التماس) ملاعبدالکریم مدرس بررسی نموده؛ وجوه افتراق و اشتراک آن را در شعر آنها بیان کنند.
خلاصه ماشینی:
نویسندگان این مقاله برآنند با تکیه بر مکتب آمریکایی ادبیاتتطبیقی و با استفاده از روش توصیفیـ تطبیقی، سیمای پیامبر و مدح ایشان را در دیوان برعی و دیوان «ثهنا و سکالا» (ستایش و التماس) ملاعبدالکریم مدرس بررسی نموده؛ وجوه افتراق و اشتراک آن را در شعر آنها بیان کنند .
ادبیاتتطبیقی، عبدالرحیم برعی، ملاعبدالکریم مدرس، مدایح نبوی، اشتراک، افتراق، پیامبر مقدمه دو ادبیات کهن و پرسابقة عربی و کردی از مهمترین ادبیات تمدن بشری هستند که به دلیل همجواری و قرابت فرهنگی همواره ارتباط متقابلی به صورت پنهان و آشکار با یکدیگر داشتهاند و همین موضوع باعث ایجاد تشابهات بسیاری در وزن، شکل، محتوا و فنون دیگر شعری در این دو ادبیات گشته است.
مدایح نبوی «ادبیات مذهبی یکی از گونههای ادبی است که متأسفانه کمتر مورد توجه قرار گرفته است درحالیکه تاحدودی در تمامی زبانها رایج بوده و دارای شاخههای متعددی مانند: تحمیدیه (اشعار در حمد و ستایش خدا)، توحیدیه (شعر در بیان یگانگی و وحدانیت خدا)، ستایش ائمه اطهار و خلفا و بزرگان دین و نیز مولودنامهها و معراجنامهها که به شرح تولد و معراج پیامبر پرداختهاند» (محسنینیا و پوریزدان پناه کرمانی، 1388: 40).
نویسندگان این مقاله برآنند تا با تکیه بر مکتب آمریکایی ادبیاتتطبیقی و با استفاده از روش توصیفیـ تطبیقی، سیمای پیامبر و مدح ایشان در دیوان برعی و دیوان «ثهنا و سکالا» (ستایش و التماس) ملاعبدالکریم مدرس، بررسی و وجوه افتراق و اشتراک آن در شعر آنها بیان شود.
ملا عبدالکریم مدرس به اصل و نسب پیامبر و ولادت ایشان نیز در عامالفیل اشاره کرده که ترجمه آن چنین است: «از ابراهیم و بهشیوه تبجیل و از نسل اسماعیل هستی.