چکیده:
موضوع خوراک به عنوان یک مفهوم مهمّ فرهنگی می تواند از شاخصه های معرّف
سبک زندگی انسان ها باشد. دامنه بالا و دقت نظری که در متون کهن ایران و جهان
اسلام درباره این موضوع وجود دارد، نشانگر اهمیّت مقوله خوراک در توصیف سبک
زندگی اسلامی – ایرانی و الگوسازی برای آن است. درباره موضوع خوراک یکی از
راه های برقراری پیوند بیشتر میان آنچه در متون کهن آمده با سبک زندگی امروز
کشور، تدوین و منظّم کردن آنها و انتقال به دو روش مستقیم و غیرمستقیم به
مخاطبان از طریق رسانه ملّی است. این مطالب یا در قالب برنامه های آموزشی به طور
مستقیم منتقل م یگردند یا در قالب فیلم و سریال های تاریخی به نمایش گذاشته
می شوند و راه دیگر، استفاده از این مطالب در فیلم و سریال های امروزی به صورت
کاربرد در طرّاحی صحنه، دیالوگ و موضوع سریال به طور نامحسوس است.
خلاصه ماشینی:
به عنوان مثال اگر مربي آشپزي ، نوعي از سوخاري را آموزش مي دهد بد نيست که اشاره شود در ايران قديم سوخاري کردن مرسوم بوده و «جوجه را با خمير ميانه نان سوخاري مي کردند بدين گونه که جوجه را قطعه قطعه کرده و استخوان آن را بيرون مي آوردند و خمير نان خشک و الک شده را به همراه سبزي هاي معطر روي آن مي پاشيدند و در روغن سرخ مي کردند و آنگاه پودر پسته و آب ليموي ترش به آن مي افزودند و نام اين غذا قيمه جوجه بوده است .
در قابوسنامه ذکر شده است که در آن روزگار هر صنف از مردم در چدن وعده غذا ميخوردند و ضمن اينکه اذعان مي دارد يک وعده غذا خوردن باعث ضعف بدن مي شود، از خوردن به هنگام شب نيز منع مي کند و توصيه مي کند که بهترين زمان ، خوردن در صبح است تا توانايي و قدرت براي کار در انسان ايجاد شود و آنگاه نهار و به شب هر چه سبک تر بهتر: «بدان که عادت مردمان بازاري چنان رفته است که بيشتر طعام به شب خورند و آن سخت زيان کار است ، مردمان سپاهي پيشه را عادت چنان است که وقت و ناوقت ننگرند، هر وقت که يابند، بخورند و بدان مشغول باشند و اين عادت ستوران باشد که هرگه که علف يابند همي خورند و مردمان خاص و محتشمان به شبان روزي اندر يک بار نان خورند و اين اندر طريق خويشتن داري نيکوست وليکن تن ضعيف گردد و مرد بي قوت بود.