خلاصه ماشینی:
"پل: یعنی میگویی اگر یک برنامهی پژوهشی از رقیب خود بهتر از آب درآمد، آنگاه دانشمندان باید با این برنامهی به اصطلاح بهتر کار کنند؟ ایمره: من عملا برخی از عناصر [روششناسی] پوپری را در تعیین اینکه آیا یک برنامه در حال پیشرفت است یا روبهزوال، یا در حال پیشیگرفتن از [برنامهای] دیگر است، وارد میکنم.
تو از یاد میبری که توان شکاکیت، گذشته از یک سری پیامدهای خاص، در این واقعیت است که معیار ارزیابی آن ها نیز در حال تغییر است، تو کسی هستی که باید تورقی در کتاب پاپکین بکند!13 اگر با «نحوهی جدیدی از اندیشیدن» که باز توانایی ایجاد معرفت خاص دیگری را دارد مواجه شوی، چه خواهی کرد؟ چه زمان لاکاتوش از روش فرضی- قیاسی و برنامههای پژوهشی که زادهی آن روش است، بد خواهد گفت؟ ایمره: از این سخن که گفتی انقلابهای علمی، انقلاب در استانداردها هستند، خوشم آمد.
وی میگوید تنها اصلی که مانع پیشرفت علم و سلطهی یک سنت خاص بر دیگر سنتها نمیگردد، این است: «هر چیزی ممکن است»، «هر چیزی ممکن است» یعنی اینکه انتخابها و تصمیمهای دانشمندان محدود به چند قاعدهی خاص نیست و همهی سنتهای معرفتی( علم و غیرعلم) ارزش معرفتشناختی یکسانی دارند و میتواند در یک جامعهی آزاد در کنار هم حضور داشته باشند و با هم رقابت کنند.
م 21- فایرابند به لاکاتوش میگوید که اگر برای کارکردن با نظریههای روبهزوال محدودهی زمانی معینی قائل نشوی، آنگاه تصور تو از رشد معرفت با تصور من تفاوتی نمیکند، چراکه در این صورت هر نظریهای(در هر حوزهای) میتوانست توسط هوادارن خود حفظ شود، مثلا اکنون بهجای نظریه انیشتین، باید تمام نظریههای فیزیکی دیگر نیز حضور میداشتند."