چکیده:
دنیای سایبر نوع جدیدی از شبکه های اجتماعی را به وجود آورده است که شبکه های اجتماعی مجازی نام دارد. شبکه های اجتماعی واقعی در درون شبکه های اجتماعی مجازی بازسازی و بازپروری شده اند. شبکه های اجتماعی مجازی و از جمله فیس بوک بازنمود یا آواتار شبکه های اجتماعی واقعی جامعه هستند و کنش ها و واکنش های شکل گرفته در این محیط مجازی به سرعت به محیط واقعی جامعه نیز انتقال می یابد. شبکه های اجتماعی مجازی به طور مطلق نه تهدید هستند و نه فرصت؛ اما هم زمان هم تهدید به شمار می روند هم فرصت، بستگی دارد به اینکه از چه زاویه ای به آن نگاه می شود. این شبکه ها از نظر فناوری، نقطه اوج بلوغ فناوری اطلاعات به شمار می روند شبکه های اجتماعی مجازی بر قله فناوری اطلاعات و فضای سایبر ایستاده اند و دست کم تا دو دهه آینده بدیلی برای آن ها از نظر فناوری نباید قائل بود. آنچه در این مقاله بدان پرداخته شده است بیشتر از زاویه معرفی و آسیب شناسی شبکه های اجتماعی مجازی است. این نگاه بیشتر معطوف به این نکته است که در استفاده از این شبکه ها باید اعتدال را حفظ کرد و فرصت ها را از دست نداد. در غیاب رسانه های رسمی کشور که از کارکرد سرگرمی رسانه غافل شده و بیشتر کارکرد آموزش رسانه را چسبیده اند به مواردی متمرکز شده اند که فقط سرگرم کننده هستند. بی جهت نیست که پرکاربرترین این شبکه ها اسم هایی عجیب و غریب دارند. فضای مجازی و به ویژه شبکه های اجتماعی از آنجایی که رسانه های مردمی هستند ابزار خوبی برای معرفی یک کشور به دیگران هستند. رسانه های رسمی به دلیل وابستگی به ساختارهای قدرت نمی توانند چنین نقشی را ایفا کنند؛ بنابراین گسترش شبکه های اجتماعی می توانند نقشی بی بدیل در اصلاح تصویر ذهنی دیگران از یک کشور ایفا کنند.