چکیده:
نوشتار حاضر نقدی است درباره کتاب فلسفه آلمانی (۱۷۶۰-۱۸۶۰): میراث ایدئالیسم، اثر تری پینکارد که بهتازگی توسط ندا قطرویی به فارسی ترجمه و به همت انتشارات ققنوس منتشر شده است. لذا این نوشتار شامل سه بخش است: نخست، درباره خود تری پینکارد و رویکرد هگلپژوهی وی؛ دوم، درباره محتوای کتاب، فصول و مسئله آن؛ و سوم، درباره ترجمه فارسی کتاب.
خلاصه ماشینی:
لذا این نوشتار شامل سه بخش است: نخست، دربارۀ خود تری پینکارد و رویکرد هگلپژوهی وی؛ دوم، دربارۀ محتوای کتاب، فصول و مسئلۀ آن؛ و سوم، دربارۀ ترجمۀ فارسی کتاب.
تفسیر روح مطلق هگلی بهعنوان خدای مسیحی و تکیۀ هگل بر مفاهیم کلیدی متافیزیکی مانند، خدا، نفس و جوهر، در این قرائت، هگل را حتی به متفکری ارتجاعی و پیشاکانتی بدل ساخت که دقیقا از همان محدودههایی تخطی میکند که کانت در نقد عقل محض برای عقل تعیین کرده بود و در نتیجه هگل یکسره در معنای کانتی کلمه، در دام «توهمات استعلایی» پیشاکانتی گرفتار میشود.
در نتیجه نقد زیر بههیچوجه به معنای ضعیف بودن ترجمه یا پرایراد بودن آن نیست، بلکه از فرط دقیق بودن معادلگزاریها و انتقال معنا، بیش از هرچیز پیشنهاداتی است بسیار ظریف برای بهبود ترجمه و همچنین بیان برخی مواضع در خصوص خود ترجمۀ متون فلسفی در زبان فارسی.
نهایتا میتوان نقد حاضر را چنین جمعبندی کرد: کتاب فلسفۀ آلمانی: میراث ایدئالیسم، اثری است که از یکسو، به لحاظ محتوا بسیار غنی و ارزشمند است که بهدلیل نمایندگی نویسندهاش از یکی از جریانات اصلی هگلپژوهی، میتواند راهگشای پژوهش در خصوص حوزۀ ایدئالیسم آلمانی و بهویژه کانت و هگل باشد؛ و از سوی دیگر، بهواسطۀ ترجمه قابل قبول و دقیقش، این قابلیت را دارد که از این پس بهعنوان منبع اصلی دانشجویان و علاقهمندان حوزۀ فلسفۀ آلمان قرن ۱۸ و ۱۹، بهطور عام و ایدئالیسم آلمانی، بهطور خاص معرفی شود.