چکیده:
در مقالة حاضر، تاثیرپذیری رمان «طوبا و معنای شب » اثر «شهرنوش پارسـی پـور» از رمان «صد سال تنهایی » اثر «گابریل گارسیا مارکز» با نگاهی تطبیقی - انتقـادی مورد تامل قرار می گیرد. مواجهه و جدال میان سنت و مدرنیته را می تـوان یکـی از مهم ترین درونمایـه هـای مشـترک بـین ایـن دو رمـان دانسـت . ایـن نوشـتار می کوشد تا چگونگی رابطة گفتمانی و بینامتنی این دو رمان را از طریق خوانشی محتوایی و با تاکید بر درونمایه های مشترک این دو اثر نمایان سـازد. همچنـین سعی بر این است تا با تکیه بـر صـداها و همهمـه هـای موجـود در رمـان، نحـوة مواجهة این دو اثر با دنیای جدید را نشان دهد و تبیین نماید که مولفان ایـن دو اثر، چگونه با درهم آمیزی واقعیت و توهم ، جهان فیزیکی و متـافیزیکی و مـرگ و زندگی به گفت وگوی با دنیای مدرن پرداخته اند. در این مقاله پس از یک مطالعه تطبیقی ، همچنین بر آنیم تا از منظری انتقـادی به وجوه موجود در دو رمان، با توجه به دو گفتمان سنت و مدرنیته التفات کـرده و نشان دهیم چگونه پارسی پور در روایت خود دچـار گسسـت و دوپـارگی شـده است ؛ به نحوی که «طوبا و معنای شب » هرگز به صلابت و پیچیدگی «صـد سـال تنهایی » نیست و به همین دلیل در به کار بردن عناصری چون طنـز، باورپـذیری شخصیت هـا و همبسـتگی معنـادار اتفاقـات داسـتان، تاحـدودی نـاتوان اسـت . همچنین شاهد آنیم که واکنش به بیگانگان در «صد سال تنهایی » به طـور واضـح انتقادی، اعتراضی و صریح است ، در حالی که «طوبا و معنای شب » موضـع گیـری مغشوش، سردرگم و تاحدودی منفعلانه دارد.
In this paper، the influence of One Hundred Years of Solitude by Gabriel García Márquez on Touba and the Meaning of Night by Shahrnush Parsipur is discussed through a comparative-critical approach. In these two novels، confrontation and conflict between tradition and modernity is one of the most significant themes. So، this paper tries to depict the discursive and inter-textual connection between the above mentioned novels based on their similar content and themes. It also aims at demonstrating the way these two work confront the modern world based on the voices in the novels، explaining how the authors of these two novels، had a dialogue with modern world through a fusion of reality and illusion، physical and metaphysical world; and death and life. After a comparative study، this paper aims at revealing different aspects in these two novels regarding the discourse of tradition and modernity، according to a critical approach. It will be revealed how Parsipur’s narration suffers from the lack of integrity and coherence، in a way that “Touba and the meaning of night” doesn’t have the same firmness and complexity of One Hundred Years of Solitude. As a result، it couldn’t make proper use of elements like irony، credibility of characters and significant correlation of the events. In One Hundred Years of Solitude، the reaction to the foreigners is evidently critical، explicit، and contradictory. While، in Touba and the Meaning of Night، this reaction is chaotic، confused and somehow passive.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله پس از یک مطالعه تطبیقی ، همچنین بر آنیم تا از منظری انتقـادی به وجوه موجود در دو رمان، با توجه به دو گفتمان سنت و مدرنیته التفات کـرده و نشان دهیم چگونه پارسی پور در روایت خود دچـار گسسـت و دوپـارگی شـده است ؛ به نحوی که «طوبا و معنای شب » هرگز به صلابت و پیچیدگی «صـد سـال تنهایی » نیست و به همین دلیل در به کار بردن عناصری چون طنـز، باورپـذیری شخصیت هـا و همبسـتگی معنـادار اتفاقـات داسـتان، تاحـدودی نـاتوان اسـت .
رهیافت های باختینی دربارة رمان به ما نشان می دهد کـه در «صـد سـال تنهـایی » و «طوبا و معنای شب »، گفتمان سـنت و مدرنیتـه چگونـه از خـلال شخصـیت هـا و افـراد مختلف در داستان ظاهر می شود و این شخصیت ها به عرصه گاه تجلی گفتمان ویژة خود بدل می شوند.
نویسـنده بـا آزادمنشی تمام در خلال کلام شخصیت ها یا دوشادوش آنهـا قـرار مـی گیـرد» (مکاریـک، (101 :1383 در رمان «صد سال تنهایی » در مکالمة میان آمریکای لاتین و غرب، غـرب (آمریکـای شمالی و اروپا) با علم جدید و اختراعات و فرهنگ خود وارد می شود و گاه به خشـونت و قتل و استعمار مبادرت می ورزد و آمریکای لاتین با تحسین فرهنگ بومی و تخیل بـارور و شاعرانگی زندگی خود، گفت وگو را ادامه می دهد.
ir Abstracts / 3 The Effect of Social Classes on the Poems of Mashrooteh Poets with A Focus on Farokhi Yazdi And Iraj Mirza * Abdollah Hassanzadeh MirAli ** Ahmad Khatami *** Seyyedeh Zohereh Nasiri Soroosh From sociology of literature point of view, literary creation is not a personal matter, but rather a social one.