چکیده:
اسم شریف الله، جامعترین اسم خداست. نام زیبای رحمان، به معنای خیرخواه و بخشنده میباشد. مظهر اسم رحمان، احسان است. از آنجا که دین براساس اسم جامع رحمان نازل شده است، میتوان گفت که احسان عصارة دین است. محور مقاله حاضر نظریة احسان است. این نظریه به ما میگوید که احسان از یکسو مظهر جامع رحمان است و از سوی دیگر، دین خالص بوده و وجه جامع تمام ابعاد دین میباشد. این نظریه دارای مبانی مختلفی است. در این مقاله ضمن بررسی ابعاد مختلف نظریة احسان، تلاش شده است مبانی و دلائل آن از منظر عرفان و قرآن تحلیل و بررسی گردد
The divine name “Allah” is the most embracing name of Him. The fair name al-Rahman means benevolent and merciful. Al-Rahman manifests in the name “benevolent”. As religion is revealed according to the embracing name of al-Rahman، one may infer that benevolence is the core essence of religion. The subject matter of this article is the theory of benevolence. The theory suggests that from one side benevolence is the manifestation of the all-embracing name of al-Rahman and from another side it is the pure religion embracing all dimensions of religion. There are different principles for this theory. In what follows، the author has tried to examine the principles of and reasons for the benevolence theory in the light of the Qur’an and mysticism studying various aspects of it، as well.
خلاصه ماشینی:
در ارتباط با این نظام اسمائی نکاتی شایان ذکر است: نکتة اول: اسماء جمال حکایت از لطف و رحمت حق میکنند و طالب وجود و ظهور عالم و استمرار آن میباشند.
بیایید بخشی از آیات قرآن را در باب رحمت مرور کنیم؛ هر کس تقوا داشته باشد رحمت دریافت میکند (غافر/9)، کودکان با رحمت الهی بزرگ شده، رشد میکنند (اسراء/24)، در این جهان حوادث تلخ با تخفیف ویژه از سوی رحمان به انسان میرسد (بقره/178)، رحمت الهی از تمامی داشتههای بشر بهتر است (آل عمران/157)، تمامی کتب آسمانی رحمت الهیاند (انعام/157)، رحمت خدا به بخشندگان نزدیک است (اعراف/56)، خداوند هود؟ع؟ و همراهانش را با رحمتش نجات بخشید (هود/58)، سبب نجات صالح؟ع؟ و یارانش رحمت خدا بود (هود/66)، رحمت الهی شعیب؟ع؟ و مؤمنین را نجات داد (هود/94)، اهلبیت؟عهم؟ مشمول رحمت و برکات خدایند (هود/73)، تا رحمت خدا هست، نباید ناامید بود (حجر/56؛ زمر/53)، ثروت، رحمت الهی است (کهف/82)، انبیا و اولیا، رحمت خدایند (انبیا/107)، ازدواج، زمینة بسط رحمت پروردگار است (روم/21)، ابرها و بادها رحمت گسترند (اعراف/57)، شادی با رحمت الهی فرامیرسد(یونس/58)، شب و روز با رحمت خدا وسیلة آرامش و جمع ثروت است (قصص/73)، ایوب؟ع؟ به رحمت الهی چنگ زد (انبیا/83)، بندگان رحمان متواضعند (فرقان/63)، هر کس بهسمت خدا رود، لطف او را میچشد (نساء/110)، کشتیها با رحمت او بر آبها میغلطند (اسراء/66) و رحمت به اندازه کل عالم وسعت دارد: پروردگارا رحمت و دانش [تو بر] هر چیز احاطه دارد (غافر/7).