چکیده:
اعطاي تسهيلات بانكي با نرخ ارزان به بخش كشاورزي، باعث مي شود كشاورزان در يك محيط رقابتي، سعي در به دست آوردن حداكثر درآمد انتقالي از طريق وامهاي ارزان نمايند.
افزايش تقاضا براي وامهاي ارزان و محدوديت عرضه آنها، پاسخگويي به همه تقاضاها از سوي منابع و مؤسسات مالي ممكن نبوده، لذا موجب به وجود آمدن مازاد تقاضا در بازار اعتبارات و تسهيلات بخش كشاورزي مي شود كه منابع بانكي و بويژه بانك كشاورزي، از يك نوع مكانيسم غير قيمتي براي جيره بندي تقاضا استفاده مي كنند.
از اهداف اين تحقيق، بررسي رابطه توزيع اعتبارات كشاورزي با ويژگي هاي عمده اقتصادي و اجتماعي كشاورزان دريافت كننده وام و بدون وام، در منطقه مورد مطالعه است. در اين مقاله، ابتدا آمار و اطلاعات مورد نياز از منابع آماري جمع آوري گرديد و سپس با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوري با كشاورزان و با استفاده از مدل توبيت نوع اول با متغير وابسته و محدود شده مقدار وام و روش رگرسيون خود تنظيم درونزا، اهداف و فرضيات تحقيق مورد بررسي وتجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج حاصله نشان مي دهد، طي سالهاي مورد مطالعه (1387-1367) اعتبارات اعطايي به بخش كشاورزي همواره روند صعودي داشته و تسهيلات اعطايي، بيشتر غير تكليفي و كوتاه مدت بوده است كه اين موضوع نشان دهنده جهت گيري بانكها در تامين هزينه هاي جاري است. همچنين نتايج بيانگر آن است كه متغير هاي بدهي، ميزان دارايي، آموزش هاي ترويجي، فاصله زارع تا بانك و تعداد افراد خانوار زارع بر دريافت وام و اعتبار موثر است.
Bank credit is an important source for the finance in agricultural sector. Agricultural credit is expected to play a critical role in agricultural development. Since the banking system supplies lower interest loans، there is a higher demand for financing agricultural activities. Consequently due to the resource limitation، there is always excess demand in the credit market. So، implicit rationing has taken place.
The objective of this paper is to investigate the effects of agricultural credit on the major socioeconomic indicators of agricultural sector. Tobit approach is employed to model and estimate the specified empirical model. Both primary and secondary data are used in this study. The secondary data are collected through questionnaire and face to face interview with farmers.
The results show that the debt indicators، assets، promotional agricultural education، location of the farmers with respect to bank branch and family size are the main determinants of agricultural credits.