چکیده:
غزل امروز تاجیکستان شاخساری پربار از درخت تنومند ادبیّات فارسی است و، دردهه گذشته با سیری شتابناک ، تحوّلاتی چشمگیر ازسر گذرانده است . تحوّلات سیاسیـ اجتماعی جمهوری های استقلال یافته و تحوّلات فرهنگی ساحت ادبیّات را نیز بی تاثیر نگذاشته است . در این مقاله ، با روش تحلیل مفهومی و با ارجاع به آثار منتشرشدة شاعران تاجیک (هشت شاعر کهن گرا و نوگرا که همه از نام برداران و تاثیرگذاران در شعر امروز تاجیک اند)، کوشش شده است برخی ابعاد برجسته غزل امروز تاجیکستان و نیز زوایای اثرپذیری شعر تاجیکستان از شعر معاصر ایران و به ویژه شعر انقلاب اسلامی در دو حوزة شکل و محتوا ارزیابی و بررسی شود.
خلاصه ماشینی:
"در این مقاله ، با روش تحلیل مفهومی و با ارجاع به آثار منتشرشدة شاعران تاجیک (هشت شاعر کهن گرا و نوگرا که همه از نام برداران و تأثیرگذاران در شعر امروز تاجیک اند)، کوشش شده است برخی ابعاد برجستۀ غزل امروز تاجیکستان و نیز زوایای اثرپذیری شعر تاجیکستان از شعر معاصر ایران و به ویژه شعر انقلاب اسلامی در دو حوزة شکل و محتوا ارزیابی و بررسی شود.
٦ـ آرایه های بیانی و بدیعی در شعر تاجیکستان برخی آرایه های بیانی و بدیعی نیز نشانۀ رویکرد نوآورانه در شعر امروز تاجیکستان است ؛ به پاره ای از آن ها اشاره می شود: ـ واج آرایی : ای نوش جان و نشئت سرشار آرزو ای نشتری که نیش تو خواهد جگر بیا (رستم وهاب نیا، به نقل از قزوه ٢، ص ٩٩) ـ بازسازی تلمیحات اساطیری و تاریخی : ای یونس زمانه ، دوا در پیام توست در کام این نهنگ زبان را نگاه دار (وهاب نیا ٢، ص ١٠٦) از عدم ما را فراخواندند تا آدم شویم از بهشت عدن هم راندند تا آدم شویم بذر این نه آسمان بنشانده در یک مشت خاک باز روی خاک بنشاندند تا آدم شویم (همو ١، ص ٥) ای برادرها نمی سازم دگر با گرگ ها عاشقم من ، یوسف چاه زنخدانم کنید (عجمی ٢، ص ١٠٦) ٧ـ بیدل گرایی در غزل امروز تاجیکستان سرزمین ماوراءالنهر پیوندی ناگسستنی با شعر بیدل دارد و برخی شاعران تاجیک مثل طغرل احراری و حاجی حسین کنگرتی ، در روزگاری نه چندان دور از ما، سخت ازبیدل متأثر بوده و به شیوة وی غزل سروده اند."