چکیده:
بهائیت از جمله آیین های منشع بشده از آیین بابی در قرن نوزدهم میلادی است. بنیان گذار
این آیین، میرزا حسین علی نوری ملقب به بهاءالله، از رو ش های مختلفی برای اثبات آیین خود
استفاده کرده است. از جمله این رو ش ها، استفاده از منابع اسلامی، آیات و روایات است. مهمترین
کتاب بهاءالله، کتاب ایقان است. با توجه به اهمّیت این کتاب نزد بهائیان، این پژوهش، به
روش شناسی بهره برداری بهاءالله از آیات و روایات در استدال به مبانی آیین بهائی در کتاب
ایقان پرداخته است. با پژوهش بر روش های استدلال به آیات و روایت در این کتاب، روش های
بحث شده در این مقاله عبارتند از: مغالطه، تطبیق آیات بر مصادیق خودخواسته، تضمین آیات
و روایات، تفسیربه رای، نقل ناصحیح، نقل ناکامل، جعل روایت و استفاده از احادیثی با مشکل
سندی. در این پژوهش، با مروری بر هریک از روش های فوق، به ارائه نمونه هایی از هر روش
پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
"البته در چاپ های بعدی کتاب ( مثل چاپ آلمان ) این اشتباه تصحیح شده و آیه مطابق قرآن کریم نقل شده و ترجمه ی آن نیز تغییر یافته است: « و این مضمونات در قرآن هم نازل شده چنانچه می فرماید : ;هل ینظرون إلا ان یأتیهم الله فی ظلل من الغمام; و علمای ظاهر بعضی این آیه را از علائم قیامت موهوم که خود تعقل نموده اند گرفته اند و مضمون آن این است : آیا انتظار می کشند مگر اینکه بیاید آ ن ها را خدا در سایه ای از ابر؟ » 34 در شکل 3، تصویر صفحه 50 کتاب ایقان چاپ هوفایم آلمان نمایش داده شده است .
اما یک نمونه ی مهم، حدیثی است که بهاءالله آن را به عنوان دلیلی برای اثبات ادعای خود درباره ی قیامت نقل می نماید: « و بعد از همه این دلائل محکمه متقنه که هیچ عاقلی را گریزی نه و هیچ عارفی را مفری نه آیا روایت مشهور را نشنیده اند که می فرماید: « اذا قام القائم قامت القیامة »؟ و همچنین أئمه هدی و انوار لاتطفی «هل ینظرون إلا ان یأتیهم الله فی ظلل من الغمام; 40 را که مسلما از امورات محدثه در قیامت می دانند به حضرت قائم و ظهور او تفسیر نموده اند.
در این پژوهش ، همچنین به تغییر نسخه های کتاب ایقان در چاپ های مختلف نیز پرداخته شده است که این مورد ، به نوبه خود چالش بزرگی برای آیین بهائی ، با ادعای الهی بودن است."