چکیده:
هدف از نگارش مقالهای در زمینة کارگردانی تله فیلم، تجهیز علمی هنری کارگردانان تلویزیون در آثار بلند روایتی دراماتیک، یافتن راهکارهای مناسب برای ارتقاء سطح کیفی فیلمهای تلویزیونی در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است.
برای رسیدن به این هدف، این پرسش اساسی مطرح است که آیا کارگردانی اثر دراماتیک در سینما و تلویزیون یکی است و آیا اشراف به تفاوتهای دو رسانه، باعث تغییر در فرم و ایجاد تفاوت زیبایی شناختی نمیشود؟ بنیادیترین پرسش نیز این است که چگونه میتوان فیلمی ویژة تلویزیون ساخت؟
نتیجة به دست آمده این بودهاست که فیلمسازی برای تلویزیون باید با توجه به ویژگیهای انحصاری تلویزیون برای این رسانه صورت گیرد، چرا که مخاطب تلویزیون با مخاطب سینما تفاوت دارد و هم چنین ابعاد صفحة تلویزیون نیز با پردة سینما یکی نیست. بنابراین فیلمسازی برای تلویزیون در عین حال که روشها و شیوههای فیلمسازی سینمایی را به عاریت گرفته و اصول آن را رعایت میکند، اما متفاوت از آن است و به همین اعتبار، زیباییشناسی تله فیلم متفاوت از زیباییشناسی
فیلم سینمایی میشود، بنابراین میتوان در مقایسه با سینما آن را این گونه تعریف کرد که امکان استفادة بیشتر از زوایای دوربین، ایجاد عمق میدان مناسب با توجه به تکنیک تصویربرداری که از عمق کمتری نسبت به دوربین سینما برخوردار است، استفاده از حرکات دوربین روی دست در نماهای بسته برای ایجاد هیجان، ریتم سریعتر و به تبع آن ایجاد هیجان در ارائة اطلاعات و ایجاد جلوههای بصری بیشتر با استفاده از لوکیشنهای متعدد و متنوع و طراحیهای هنرمندانه است. هم چنین میتوان با ارائة فرم سریالهای کوتاه که دو یا سه قسمت بوده و مجموع زمان آنها 90 تا 120 دقیقه است و به تله فیلم نزدیکی زیادی دارند، شیوة دیگری در برنامه سازی تلویزیونی را آزمود.
خلاصه ماشینی:
"تله فیلم چیست ؟ چرا باید برای تلویزیون فیلم ساخت ؟ آیا ساده تر نیست که فـیلم هـای سـاخته شـده برای سینما را به قالب مناسب تلویزیون تبدیل کرده و آنها را در زمـان هـای مناسـب در این رسانه به نمایش بگذاریم ؟ در پاسخ به این پرسـش هـا بـد نیسـت اشـاره شـود کـه تلویزیون های معروف جهان در ساخت برنامه های خود هدف ویژه ای را دنبال مـی کننـد که خوشبختانه در صدا و سیمای ما اهمیت زیادی ندارد و آن جذب آگهـی اسـت چـرا که غالب شبکه های معروف تلویزیونی دنیا خصوصی هستند و بـرای رقابـت بـا هـم و تأمین هزینه های خود نیاز به جذب آگهی دارند، اما در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که رسانه ای دولتی است ، ایجاد جذابیت در یک اثر به هدف رقابت با شـبکه هـای دیگر این سازمان انجام نمی پذیرد و هدف آن تنها برقراری ارتباط با مخاطب درراسـتای اهداف تعیین شدة آن است و از آن جایی که یک اثر دراماتیک بـا ابعـاد گسـتردة خـود توانایی ارائۀ پیام های بیش تری به مخاطب دارد، یک فیلم تلویزیونی قابلیت هـای زیـادی در رسیدن به تمامی اهداف سه گانۀ برنامـه سـازی بـه صـورت همزمـان را داراسـت و بنابراین ساخت فیلم برای رسانۀ تلویزیون بـا توجـه بـه اهـداف مشـخص ایـن رسـانه می تواند مدیران سازمان را در رسیدن به هدف های بزرگ تر رسانه ای یاری کند."