چکیده:
هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر مدیریت روابط زنجیره تامین بر رقابت پذیری شرکت های کوچک و متوسط صنعت قطعه سازی خودرو ایران است. به این منظور، شاخص های رقابت پذیری و مولفههای روابط زنجیره تامین شناسایی شده و ارتباط میان آنها به روش مدل سازی معادلات ساختاری بررسی شده است. نمونه آماری این پژوهش 175 شرکت کوچک و متوسط فعال در صنعت قطعه سازی خودرو کشور بود که از طریق پرسشنامه موردپیمایش قرار گرفته اند. بر اساس یافته ها، تاثیر 5 عامل اعتماد، تعهد، همکاری، یکپارچگی و تبادل اطلاعات بر عامل حس امنیت و ایمنی رد شد و سایر روابط مدل موردتایید قرار گرفتند. این پژوهش، شکاف پژوهشی در زمینه ارائه مدلی که نحوه تعاملات مولفههای روابط زنجیره تامین و رقابت پذیری را بررسی و همچنین اندازه سازمان های همکاری کننده را در نظر گیرد، پر میسازد. یافته های این پژوهش، می تواند مبنای خوبی برای شناخت وضع موجود مدیریت روابط در زنجیره تامین قطعه سازی خودرو بهشمار رود تا شرکتها به کمک آن بتوانند رقابت پذیری خود را بهبود دهند
خلاصه ماشینی:
"مسئله اصلی این پژوهش شناسایی جامع مؤلفه های روابط تأمین کننده ـ خریدار در شرکت های کوچک و متوسط فعال در صنعت قطعه سازی خودرو کشور و نحوه ارتباط و تعامل میان آن ها در جهت افزایش رقابت پذیری آن ها است .
مقاله حاضر در چهار بخش زیر سازمان یافته است : در بخش نخست به مرور پیشینه پژوهش پرداخته شده و مؤلفه های روابط تأمین کننده ـ خریدار و رقابت پذیری شناسایی و تبیین میشوند؛ سپس ، در بخش دوم ، مدل مفهومی پژوهش معرفی میشود؛ در بخش سوم ، روش شناسی پژوهش بیان میشود.
جعفرنژاد و همکاران (١٣٩٤)، در پژوهش خود که با هدف تحلیل روابط میان اقدامات پارادایم های مدیریت زنجیره تأمین و معیارهای عملکردی زنجیره تامین انجام گرفته است ، چهار معیار کیفیت ، تحویل ، زمان و رضایت مشتری را به عنوان معیارهای غیر مالی، و پنج معیار هزینه عملیاتی، ارزش افزوده اقتصادی، بازده دارایی ها، کارایی و چرخه نقدینگی را به عنوان معیارهای مالی عملکرد زنجیره تامین شناسایی کرده اند [٣١].
٥. نتیجه گیری و پیشنهادها در این پژوهش ، میزان تأثیر عوامل روابط زنجیره تأمین بر رقابت پذیری شرکت های کوچک و متوسط صنعت قطعه سازی خودرو در ایران ، بررسی شد.
مدل تحلیل مسیر نیز نشان میدهد که بیشترین تأثیر این عوامل بر عامل سطح بعد - یعنی حمایت مدیریت ارشد- مربوط به عامل نیازهای آتی است (٦٩ درصد)؛ به عبارت دیگر، توجه به نیازهای آتی در برقراری روابط تجاری، در رتبه نخست اهمیت قرار دارد."