چکیده:
فلسفه از دیرباز پیوندی تنگاتنگ با زندگی عملی آدمیان داشته است. فیلسوفان همواره در جستجوی معنایی برای زندگی آدمی بودهاند؛ معنایی که بتواند نه تنها زندگی انسان را معنا بخشد بلکه از دردها و آلام فکری و روحی او نیز بکاهد. با چنین دیدگاهی فلسفه گونهیی درمانگری است. روانشناسی، در پی درمان روان آدمی است و فلسفه بدنبال درمان فکر. بسیاری از دردها و بیماریهای ما از تفکرمان ناشی میشوند و علت خارجی ندارند. در نوشتار حاضر تلاش میشود دیدگاهها و اندیشهها و گاه تکنیکهایی عرضه شوند که فلاسفه و حکیمان و بویژه فلاسفه اسلامی و رواقی برای درمان بیماریهای فکری پیشنهاد کردهاند و در برنامه فلسفه و کودک میتوانند همچون راهنمای عملی، موثر واقع شود. اندیشه نوآورانه نوشتار حاضر، طرح تمرینهای عملی و فلسفی است که برای کاربست در کارگاههای آموزشی با رویکرد فلسفه بمثابه شیوه زندگی و درمان تهیه و تنظیم شدهاند.
خلاصه ماشینی:
"البته بخشی از مراقبه و تأمل در طول روز را میتوانیم به نوعی محاسبه فکری بگذرانیم و از خود بپرسیم که آیا ما تکنیکهای فلسفی را در طول روز بکار بردهایم یا نه؟ برای نمونه، آیا ما گهگاه به اتفاقات ناگوار اندیشیدهایم؟ آیا وقتی را صرف کردهایم که ببینیم چه چیزهایی در اختیار ما هستند و چه چیزهایی چنین نیستند؟ آیا پیش آمده که دربارة رویدادهایی که در اختیار ما نبودهاند نگران باشیم؟ آیا به چیزهایی اندیشیدهایم که تماما در اختیار ما هستند و چیزهایی که تا اندازهیی در اختیار ما هستند و چیزهایی که اساسا از دایره اختیار ما خارج هستند؟ آیا حواسمان به این هست که اهداف درونی برای خودمان انتخاب کنیم و نگران نتایج تلاشهای خود نباشیم؟ آیا غرق شدن در گذشته را رها کردهایم و تمام توجه خود را معطوف به آینده ساختهایم؟ تا چه اندازه از زیستن خود در زمان حال لذت بردهایم؟ همچنین میتوانیم از خودمان بپرسیم که تا چه اندازه در شیوه زندگی فلسفی پیشرفت کردهایم؟ تمرین عملی 5 از کودکان بخواهید هر شب پیش از خواب فهرستی تهیه کنند از کارهایی که انجام دادهاند و کارهایی که از انجام دادن آنها ناراحتند و کارهایی که از انجام دادن آنها خوشحالند و اینکه چگونه میتوانند کارهایی را که سبب ناراحتی آنها میشود اصلاح کنند (به شیوهیی که دیگر مایه ناراحتی خود و دیگران نباشند)."