چکیده:
بعضی تصور میکنند انسان پس از وفات، دیگر تعهدی ندارد ولی واقع چیز دیگری است. باید دانست که آدمی بعد از حیات خویش نسبت به مسائلی متعهد است که از ویژگیهای مهمی برخوردار هستند. مسائلی مانند: قرض، دیه، عاریه و ... که هر کدام در جای خود، دارای مباحث متنوع و متعددی است. تعهدات انسان پس از مرگ وی، قابل تقاص و تأدیه بوده و این امر، غیرممکن نیست! در حقوق ایران به این مقوله توجه شده و در مواضع مختلف به طور مستقیم و غیرمستقیم پیرامون آن بحثهای گوناگونی صورت گرفته است.
خلاصه ماشینی:
با توجه به ماده w قانون مدنی که میگوید: «کلیه ی عقود جایزه به موت احد طرفین منفسخ می شود» روشن میگردد اگر کسی عقد لازمی مانند: عقد اجاره ، بسته و از دنیا رفته باشد آن تعهد از بین نرفته و ورثه ی متوفی یا اشخاص دیگری از طرف میت ، باید آن را ادا کنند.
از این ماده نیز روشن میگردد در صورتی که میت تعهدی کرده است به موجب قانون آن تعهد - در صورت لازم بودن - از بین نمیرود و در صورت عدم انجام تعهد توسط ورثه اش ، خسارت از ترکه اش ادا میشود.
به وسیله مالکیت ما فی الذمه فسخ عقد به موجب یکی از خیارات پیش بینی شده در قانون (مانند: خیار عیب و غبن ) و نیز انفساخ عقد بدون اراده ی یکی از طرفین معامله ، در مواردی که قانون مقرر داشته است (مانند موردی که موضوع معامله قبل از قبض تلف شود یا اجرای تعهد به علت قوه ۱ قاهره غیرممکن گردد) از علل سقوط تعهدات است که در ماده w٢ ذکر نشده است .
تقاص و ادای این تعهدات ، بر اساس موادی که در قانون مدنی موجود است ، از نظر حقوقی نیز امکان دارد منتها تعهدات غیرمالی میت ، در صورتی که توسط ورثه اش بجا آورده نشود، باید به صورت خسارت و به شکل مالی ادا گردد.
تقاص و ادای این تعهدات ، بر اساس موادی که در قانون مدنی موجود است ، از نظر حقوقی نیز امکان دارد منتها تعهدات غیرمالی میت ، در صورتی که توسط ورثه اش بجا آورده نشود، باید به صورت خسارت و به شکل مالی ادا گردد.