چکیده:
در فقه اسلامی جواز تصرف، خلو از نجاست و تصویر از جملۀ شرایط مکان نمازگزار محسوب میشود؛ برابر رویکرد برخی از فقهیان اهل سنت و شیعه، این شرایط در معابد اهل کتاب مفقود است؛ زیرا از یک سو این اماکن وقف عبادت اهل کتاب و معمولاً دارای تصویر هستند و از سوی دیگر مبنای نسخ شرایع و نجاست اهل کتاب، مانع اعتبار این اماکن برای انتفاع معنوی است؛ از اینرو اقامۀ نماز در آنها خالی از اشکال نیست. در پژوهۀ حاضر به تقریر و ارزیابی ادله و مستندات این دیدگاه میپردازیم و نظر به ضعف آن، دیدگاه جواز را بهعنوان نظریۀ معیار فقه امامیه در مسئلۀ اقامۀ نماز در معابد اهل کتاب اثبات خواهیم کرد. این نظریه همسوی با رهیافت قرآنی، روایات اهل بیت (ع)، اصول عملیه و رأی مشهور فقیهان امامیه است و کاستیهای رویکرد منع را ندارد.
Islamic jurisprudence conditions in places of prayer is to seizing license، no impurity and image.The face of some Shia and Sunni scholars، the situation in the temples of the Ahle ketab is missing.On the one hand، these sites are dedicated to the worship of the Book، and usually a picture And the other copies of the laws and impurity from that of the validity of these places for spiritual benefit: Hence their prayer is not empty. The present study was conducted to illustrate and assess the evidence and documentation of the approach And in view of the weakness of the license approach as the legal standard theory has proven the prayers in temples People of the Book.This theory is consistent with Qur'anic approach، practical principles، traditions of the Ahlul Bayt (AS) and Shia jurisprudential opinion and shortcomings-in approach does not prohibit.
خلاصه ماشینی:
«نماز در معابد اهل کتاب » از نگاه فقه اسلامی دیدگاه ها و نظریۀ معیار امامیه 1* علی راد دانشیار؛ پردیس فارابی ، دانشگاه تهران ، ایران (تاریخ دریافت : ٩٥/٧/٢٧؛ تاریخ پذیرش : ٩٧/١/١٩) چکیده در فقه اسلامی جواز تصرف ، خلو از نجاست و تصویر از جملۀ شرایط مکان نمازگزار محسوب میشود؛ برابر رویکـرد برخی از فقهیان اهل سنت و شیعه ، این شرایط در معابد اهل کتاب مفقود است ؛ زیرا از یک سو این اماکن وقف عبادت اهل کتاب و معمولا دارای تصویر هستند و از سوی دیگر مبنای نسخ شرایع و نجاست اهل کتاب ، مانع اعتبار این اماکن برای انتفاع معنوی است ؛ از این رو اقامۀ نماز در آنها خالی از اشکال نیست .
استدلال به این آیه مستلزم اثبات همسـانی معنـای نجـس در آیـه بـه معنای اصطلاح رایج و مرتکـز در ذهـن متشـرعه (نجاسـت فقهـی در مقابـل طهـارت ) و همچنین شرک اهل کتاب به مفهوم حقیقی آن همانند مشرکان عصر نبوی است ؛ سایر ادلـه چون استدلال به روایات نهی از نوشیدن ته ماندة آب یهودی یـا مسـیحی بـا اخبـار دال بـر طهارت بدنی اهل کتاب و جواز خواندن نمـاز در لبـاس دوختـه شـده بـه دسـت مجـوس تعارض دارد که آیت الله خویی به تفصیل در بحث بررسی ادلۀ نجاست اهل کتاب ، به نقد و بررسی آنها پرداخته است (رک: خویی، ١٤١٠: ٤٤) از این رو مهم ترین دلیل طرفداران ، آیـۀ ٢٨ سورة توبه است که در ادامه بررسی می شود.