چکیده:
یوری روبین در پژوهش خود با عنوان «بوزینگانی راندهشده باشید: مسخ بنیاسرائیل به بوزینه و پسزمینۀ کتاب مقدس و میدراشی آن» بر پایۀ ادلّه و شواهدی و با استفاده از روش مقایسهای ـ تحلیلی، داستان مسخ شدن «اصحاب سبت» در قرآن را برگرفته از داستان «منّ و سلوی» در کتاب مقدس دانسته است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی ـ انتقادی به ارزیابی دیدگاهها و مستندات روبین پرداخته و ضمن ردّ ادّعای وی با استفاده از آیات قرآن و روایات کتاب مقدس، تمایز داستانهای مذکور را اثبات نموده است. ادّعای روبین در اقتباس آیۀ «کُونُوا قِرَدَةً خاسِئینَ» متأثر از پیشفرض وحیانی نبودن قرآن و اقتباس آن از عهدین است که سبب شده وی این داستان قرآنی را انعکاسی از داستان کتاب مقدس بداند. روبین بدون مراجعه به منابع تفسیری اسلامی و صرفاً با استفاده از کتاب مقدس و میدراش، مقایسۀ صوری میان این آیه و داستان منّ و سلوای کتاب مقدس انجام داده و به همسانی آن دو رأی داده است. این در حالی است که به لحاظ تاریخگذاری، این دو واقعه متمایز از یکدیگر بوده و این تطبیق مخالف تاریخ و بافت داستانی آنها است.
خلاصه ماشینی:
تحلیل انتقادی دیدگاه یوری روبین ١ در اقتباس آیۀ «کونوا قردة خاسئین » از کتاب مقدس علی راد٢، حسن رضایی هفتادر٣، نسیبه رضایی ٤ (تاریخ دریافت مقاله :٩٧/١/١٤ ـ تاریخ پذیرش مقاله : ٩٧/٤/١٧) چکیده یوری روبین در پژوهش خود با عنوان «بوزینگانی رانده شده باشید: مسخ بنی اسرائیل به بوزینه و پس زمینۀ کتاب مقدس و میدراشی آن » بر پایۀ ادله و شواهدی و با استفاده از روش مقایسه ای ـ تحلیلی ، داستان مسخ شدن «اصحاب سبت » در قرآن را برگرفته از داستان «من و سلوی » در کتاب مقدس دانسته است .
[٤٧، ص٣١] بررسی الف ) عدم ارائۀ معیار در داستان مقتبس بعد از شکسته شدن حرمت روز شنبه توسط بنی اسرائیل ، با اینکه این عمل آن ها نشانۀ بی اعتمادی شان به خدا بود، خدا آن ها را عذاب نکرد و تنها توبیخ نمود [خروج ، ١٦: ٢٨] حال این پرسش مطرح می شود: چگونه است که خدا در ماجرای اصحاب سبت متجاوزان به روز شنبه را به شدت عذاب می کند و متجاوزان و جمع آوری کنندگان من در روز شنبه کتاب مقدس را، نه ؟ از سوی دیگر اگر روبین معتقد است علت عذاب ، نقض حرمت روز شنبه است پس چرا فرضیۀ تشکیل توالی در دو سورٔە بقره و اعراف و انطباق بخش چهارم این توالی را مطرح کرده و می گوید علت عذاب اصحاب سبت ، ناسپاسی ، قانع نبودن آنان به نعمت های پیشین الهی و آزمندی بی حصر نسبت به نوع غذای منع شده است .