چکیده:
پروژه بین المللی منارید، اولین پروژه چند زمینه ای است که بدنبال استقرار مشارکت و انسجام سازمانی در
سه سطح مردم، سازمانهای دولتی و سازمانهای غیر دولتی به منظور مدیریت پایدار سرزمین با تاکید بر
مدیریت پایدار منابع طبیعی در دشت سیستان فعالیت می کند. هدف تحقیق حاضر ارزیابی تاثیرات اقتصادی
این پروژه بر زندگی روستاییان پایلوت است. نوع تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و روش تحقیق زمینهیابی یا
پیمایشی میباشد. روش و ابزار گردآوری داده ها کتابخانه ای و میدانی است. جامعه آماری شامل روستائیان
ساکن روستاهای پایلوت که پروژه منارید در آنها اجرایی شده است ( ٢٣٢٦ نفر) میباشد. جامعه نمونه از
طریق جدول مورگان و فرمول کوکران ٣٢٩ نفر تعیین شد. برای توزیع جامعه نمونه ( ٣٢٩ نفر) در بین
روستاها از روش های سهمیه ای و تصادفی استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها استفاده از آزمون های آماری چون T تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد تاثیرات اقتصادی- معیشتی پروژه منارید در بین روستائیان عضو گروه های توسعه در عمده زمینه ها بالا بوده و رضایت مندی مردم نسبتا بالاست. همچنین این پروژه باعث شده تا اکثر شاخص های توسعه اقتصادی از وضعیت مطلوبی برخوردار باشند که این امر زمینه ساز اشتغال پابدار در این روستاها می باشد.
خلاصه ماشینی:
پروژه بين المللي تقويت و انسجام سازماني براي مديريت يکپارچه منابع طبيعي با نام مناريد يک پروژه مشترک ما بين سازمان جنگل ها، مراتع و آبخيزداري کشور و برنامه توسعه ملل متحد (UNDP) و صندوق تسهيلات جهاني محيط زيست (GEF) است .
منطقه سيستان (در شمال استان سيستان و بلوچستان ) ١٥١٩٧ کيلومتر مربع يعني معادل ١/٨درصد مساحت استان ميباشد محدوده پروژه بين المللي مناريد با وسعت تقريبي ٢٠٠٠٠ هکتار در شهرستان جديد هامون (بخش شيب آب ) حدود ٢٥ آبادي با جمعيت برابر با ٨٨٩١ نفر قرار دارد اين محدوده از شمال به رودخانه سيستان (نهراب )، از شرق به راه ارتباطي زابل –زاهدان از جنوب با کانال سيماني شماره يک شيب آب و از غرب به اراضي مرتعي درياچه هامون محدود مي گردد مراکز مهم جمعيتي نزديک به محدوده مورد نظر ميتوان هامون شهر را نام برد روستاهاي در برگيرنده محدوده طرح عبارتند از چهار روستاي کيخا، بلند، سنچولي و پودينه (عباس کور) به عنوان روستاهاي هدف مناريد در محدوده شهر هامون استان سيستان و بلوچستان انتخاب شده اند داشتن مشاغل متنوع چون کشاورزي، دامپروري، صيادي، حصير بافي، پرده بافي و.
فال سليمان و حجيپور (١٣٩٠) در تحقيق خود با عنوان "واکاوي ميزان پايداري سازمانهاي مردم نهاد در مناطق روستايي؛ تجربيات پروژه بين المللي ترسيب کربن " خراسان جنوبي نشان دادند گروه هاي توسعه روستايي به عللي چون تقويت روحيه مشارکتي، آموزش ، توانمندي و ارتقاي ظرفيت ها، تنوع شغلي، آشنايي با سازو کار بانکي و اداري پايداري لازم را براي ادامه فعاليت هاي خود به دست آورده اند.