چکیده:
انسانها در ابعاد مختلف وجودی خود نیازمندیهای متفاوتی دارند. توجه به این نیازها و برآورده کردن آنها باعث سلامت انسان میشود. یکی از این نیازها که لازم است به آن پاسخی صحیح داده شود نیاز به تفریح و تجدید قواست. انسانها به دلیل قرار گرفتن در مسیر زندگی که به مرور حالت یکنواختی به خود میگیرد، احساس کسالت و درماندگی میکنند؛ از این رو به تنوع و هیجان نیازمند است تا این حالت از بین برود. سفر یکی از تفریحات سالمی است که برای تجدید قوا و بازسازی روحیه بسیار کارساز است، اما این مسأله نیز مانند تمام امور ممکن است از مسیر اصلی خود خارج شده، با آفاتی روبرو شود که به اصل سفر خدشه وارد کند. این پژوهش در پی آن است تا از میان منابع دینی نکات اخلاقی را که برای سفر بیان شده بیابد تا از این طریق نقاطی را که اسلام بر آنها تأکید دارد و به بهرهمندی بیشتر از سفر منجر میشود در اختیار علاقهمندان قرار دهد. بدین منظور مطالب به صورت تحلیلی و توصیفی جمعآوری و تنظیم شده است. آنچه در این میان به صورت برجسته به چشم میآید این است که نکات اخلاقی مطرح شده در بعد فردی و گروهی تلاش دارد سفر را به سویی راهنمایی کند که سلامت روحی مسافر و همسفران رعایت شده، نتایجی بهتر از لحاظ مادی و معنوی نصیب افراد شود.
خلاصه ماشینی:
سـفر يکـي از تفريحـات سـالمي اسـت کـه بـراي تجديـد قـوا و بازسـازي روحيه بسيار کارسـاز اسـت ، امـا ايـن مسـأله نيـز ماننـد تمـام امـور ممکـن اسـت از مســير اصــلي خــود خــارج شــده، بــا آفــاتي روبــرو شــود کــه بــه اصــل ســفر خدشــه وارد کنــد.
ايــن پــژوهش در پــي آن اســت تــا از ميــان منــابع دينــي نکــات اخلاقــي را کــه بــراي ســفر بيــان شــده بيابــد تــا از ايــن طريــق نقــاطي را کـه اسـلام بـر آنهـا تأکيـد دارد و بـه بهـرهمنـدي بيشـتر از سـفر منجـر مـي شــود در اختيـار علاقـه منـدان قـرار دهـد.
آنچــه در ايــن ميــان بــه صــورت برجسـته بـه چشـم مـي آيـد ايـن اسـت کـه نکـات اخلاقـي مطـرح شـده در بعـد فــردي و گروهــي تــلاش دارد ســفر را بــه ســويي راهنمــايي کنــد کــه ســلامت روحــي مســافر و همســفران رعايــت شــده، نتــايجي بهتــر از لحــاظ مــادي و معنوي نصيب افراد شود.
الف : اخلاق فردي گردشگري اخــلاق فــردي گردشــگري، بايــدهاي اخلاقــي اســت کــه در متــون دينــي بــه آنهــا اشــاره شــده اســت و نــوع عملکــرد فــرد را بــراي ســفر و در ســفر بيــان مــي کنــد تــا در ســايه ي ايــن نحــوهي رفتــار، ســفر بــراي او عــلاوه بــر نتــايج ١- دهخدا، لغت نامه ، ذيل «سفر»، ج ٢٨، ص٥٣٢.
در روايتــي از پيــامبر بــه نکتــه اي اشــاره مــي شــود کــه اهميــت اطـلاعرسـاني بـه خـانواده را بيشـتر آشـکار مـي کنـد: «نهـي رسـول اللـه ٩ أن يطـرق الرجـل أهلـه ليلـا إذا جـاء مـن الغيبـة حتـي يـؤذنهم »؛١ رسـول خـدا ٩ نهي کـرد از ايـن کـه کسـي شـبانه بـه سـراغ خـانوادهي خـود بـرود وقتـي کـه از سفر آمده است ، جزآن که به آنها خبر داده باشد.