چکیده:
انتظار منجی، مفهومی مشترک در آموزههای ادیانی خصوصا ادیان الاهی است که ضمن برخورداری از اصالت در کتاب مقدس آنان در میان پیروانشان نیز بازتاب اعتقادی و عملی دامنهداری داشته و دارد. در سنّت مسیحی به عنوان یکی از ادیان ابراهیمی نیز انتظار بازگشت دوباره منجی موعود، مفهومی کتاب مقدسی و انجیلی و زیربنای یک الاهیات فرجامشناسانه است که عیسی مسیح محور آن است و بازتاب آن در جایجای الاهیات و اخلاق مسیحی کاملا مشهود است؛ اینکه یک مسیحی منتظر باید به عیسی اقتدا کند و خود را شبیه او سازد تا بعد از داوری نهایی در ملکوت الاهی همنشین او باشد، شاهبیت و غایت زیست اخلاقی و منتظرانه مومنان مسیحی است. این مقاله درصدد است با مراجعه به متون کلاسیک و معتبر در سنّت مسیحیت کاتولیک به عنوان اصلیترین شاخه مسیحیت، بازتابها و غایت این اعتقاد را در اعتقادات و حیات ایمانی کاتولیکها بکاود و از این رهگذر ضمن مراجعه مستقیم به منابع معتبر نزد آنان، ادبیاتی علمی جهت به کارگیری در مباحث تطبیقی و بینالادیانی تاسیس و نیز مسیری بدون ابهام برای گفتوگوی کاربردی میان پیروان ادیان پیریزی نماید.
خلاصه ماشینی:
در سنّت مسیحی به عنوان یکی از ادیان ابراهیمی نیز انتظارِ بازگشت دوباره منجی موعود، مفهومی کتاب مقدسی و انجیلی و زیربنای یک الاهیات فرجامشناسانه است که عیسی مسیح علیهالسلام محور آن است و بازتاب آن در جایجای الاهیات و اخلاق مسیحی کاملاً مشهود است؛ اینکه یک مسیحیِ منتظر باید به عیسی علیهالسلام اقتدا کند و خود را شبیه او سازد تا بعد از داوری نهایی در ملکوت الاهی همنشین او باشد، شاهبیت و غایت زیست اخلاقی و منتظرانه مؤمنان مسیحی است.
البته این بحث نیز مطرح است كه اساساً عیسای ناصری، هرگز سخنی از بنای كلیسا به میان نیاورده است و بنابر شواهد موجود، عیسی هیچ كلیسایی در طول عمر خود بنا نكرد، هرچند عیسی مسیح علیهالسلام کلیسای سلسله مراتبی را بنا ننهاد ولی کلیسا به معنای اصلیش که امت مسیحی است، توسط او بنیان گذاشته شد.
اما ما منتظر بازگشت مسیحایى هستیم كه مُرد و از میان مردگان برخاست و به عنوان خداوند و پسر خدا تصدیق شده است ولی دیگران منتظر آمدن مسیحایى هستند كه خصوصیاتش تا آخرالزمان مخفى مىماند و انتظار آنان توأم با ماجراى نشناختن یا نپذیرفتن به عیسى مسیح است» (مفتاح و همکاران، 1393ش: بند 840).
با این حال بر اساس آموزههای کتاب مقدس مسلم و بیتردید است که عیسی علیهالسلام به هنگام بازگشت در مقام مسیحا در میان ایمانداران داوری خواهد کرد: «اما چون پسر انسان در جلال خود با جمیع ملائکه مقدس خویش آید آنگاه بر کرسی جلال خود خواهد نشست و جمیع امتها در حضور او جمع میشوند و آنها را از یکدیگر جدا میکند»(متی25: 31-32).