خلاصه ماشینی:
"طراحان اولین برنامه عمرانی کشور که به تصویب دولت رسید ولی مجلس شورا آنرا تصویب نکرد،اقدامات بالا را که توسط دولت در بخش کشاورزی انجام شده بود بشرح زیر مورد ارزیابی قرار دادند: -چون جامعه روستایی نهادینه نشده و تعاونیهای روستایی نتوانستند جایگزین مالک شده و مدیریت،اعتبار و تخصص را تامین کنند،نظام سنتی تولید بهم ریخت و نظام کار زراعی که بصورت جمعی به کشت و کار و مرمت و نگهداری قنوات و سایر منابع آب و نحوه تقسیم حقانه میپرداخت از هم گسخت و بطور کلی تمام تعاونیها تحت سرپرستی و مدیریت دولت درآمد و اینکار همچنان به قوت خود باقی است.
ولی متاسفانه نه تنها این نقیصه در جامعه روستایی رفع نگردید بلکه شرایطی بوجود آمد که ذیلا به بعضی از آنها اشاره میشود: الف-بلاتکلیفی مالکیت و اداره امور زمین: باوجود 9 بار قانونگذاری درمورد زمین، معهذا وضع مالکیت اراضی بدون توجه به مقدار آن هنوز تثبیت نگردیده و اراضی زارعین پیوسته برای تغییر کاربردی در معرض تجاوز واحدهای مختلف از آن جمله سازمان زمین شهری،سازمان جنگلها و مراتع، هیاتهای هفت نفره،واحر اراضی وزارت کشاورزی و شهرداریها قرار گرفته،بطوری که هیچیک از مالکین اراضی صرفنظر از مقدار اراضی مورد تملک خود تامینی برای آینده ندارند.
ه-چگونگی شکل دادن به جامعه روستایی بخش کشاورزی از آنچه تاکنون مورد بحث واقع شد این نتیجه عاید میشود که بعلت روابط موجود بین دولت و کشاورزان و چهل و پنج سال مدیریت مستقیم دولت در بخش کشاورزی و عدم توجه به فراهم نمودن زمینههای لازم برای آموزش زارعین به منظور به عهده گرفتن مسوولیت اداره امور خود در برخورداری از حداقل حقوق یک شهروند، بصورت فقیرترین قشر جامعه درآمده و از فرآیند توسعه بکلی محروم ماندهاند."