چکیده:
گروه اقدام ایران بخشی از وزارت امور خارجه ایالات متحده است که در سال 2018 تاسیس شد. با خروج آمریکا از برجام، این گروه مدیریت و هماهنگی اقدامات تهاجمی علیه ایران را عهده دار شد. سازندگان این گروه، اهداف جامعی را در قالب 12 شرط پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا، بیان داشته اند و ابزارهای مختلف را در اختیار قرار داد هاند. قوانین کنگره، کمکهای بلاعوض آمریکا به دول تها و سازمان های بین المللی، تراز منفی تجاری آمریکا در مبادلات با قدرت ها، وابستگی نظامی منطقه به آمریکا و پایگاه های نظامی ایالات متحده ابزارهای اصلی گروه اقدام در پیاده سازی استراتژی های خود هستند. با این حال، صر فنظر از دعاوی، آیا این گروه قادر به پوشش دادن همه اهداف خود است و تا چه حد می تواند آنها را پوشش دهد؟ این مقاله با بهره گیری از مطالعات امکان سنجی در ابعاد مختلف حقوقی، منابع، فنی، عملیاتی، زمانی و اقتصادی دایره اهداف )طیفی از تعدیل رفتار منطقه ای تا تغییر رژیم( و روش های این گروه )طیفی از تحریم تا تهاجم مستقیم نظامی( را مشخص و 20 استراتژی ممکن اولوی تبندی و مشخص شده که کدام کی در سیاست های اعمالی آمریکا و کدام کی در تقابل با چالشها از بیشترین امکان تحقق برخوردار است. همچنین، در جمع بندی با در نظر گرفتن ابعاد مختلف امکا نسنجی، طرح اولی های از راهبردهای جامع تقابلی ارایه شده که البته بحث و بررسی آنها به پژوه شهای دیگر نیاز دارد.
Iran Action Group (IAG) has been created since 2018 in the U.S. Department of State and is coordinating and managing actions of all internal and foreign institutions against Iran. IAG creators have aimed 12 comprehensive targets which were announced by U.S. Secretary of State Pompeo. Congress laws, U.S. Foreign aids for states and international organizations, its trade deficit with other powers, military dependency of regional states on U.S. and its military bases around Iran are some of IAG instruments to implement its strategies. Nevertheless, despite this kind of claims, it is necessary to have a real understanding of IAG’s capacity. The article shows the scope of aims (range of regional behavioral reforms to regime change) and methods (range of sanctions to direct military attack). It prioritizes 20 strategies by using legal, resource, technical, operational, schedule and economic feasibility. Furthermore, general contradictory solutions in specific aspects are discussed in conclusion.