چکیده:
سید محمدهارون حسینی زنگی پوری، دانشمند شیعه، از سخنوران و نویسندگان بنام شبه قاره هند
بود که با درک درست نیازهای روزگار خویش، آموزه های دینی را به اقتضای زمان پیش م یبرد. او در نظم
و نثر فارسی و عربی چیر هدست بود و شیعه و سنی را شیفته خود کرده بود. بااینکه تنها 45 سال زندگی
کرد، بیش از 40 اثر از خود به جا گذاشت که یکی از آنها گزارش سفر او به عتبات عالیات است که در
سال 1328 قمری به این سفر مقدس مشرف شد و پس از بازگشت به زادگاه خود، نوشتن این سفرنامه
را آغاز کرد.
او سفر معنوی خود را از یکی از مناطق محروم هندوستان آغاز کرده و از راه دریا به بوشهر و بصره
رفته و از راه دجله خود را به بغداد و کاظمین رسانده و از آنجا به زیارت سامرا، کربلا و نجف مشرف شده
و سپس به کربلا بازگشته است.
اهمیت سفرنامه او به سبب اطلاعات دقیق و ارزشمندی است که درباره فرهنگ کربلا و نیز دانشمندان
و ویژگی های منحصربه فرد این شهر در اختیار خوانندگان قرار می دهد.
ان السید محمدهارون حسینی الزنگی پوری عالم شیعی , ویعد من الخطباء والمؤلفین
البارزین فی شبه القارة الهندیة حیث انه من خلال فهمه لاحتیاجات زمانه کان یتطرق الی
التعالیم الدینیة بما یناسب الاحتیاجات انذاک .لقد کان ماهرا وخبیرا فی نظم الشعر والنثر
باللغتین الفارسیة والعربیة واستقطب بذلک الشیعة والسنة , رغم انه لم یعش الا 45 سنة, الف
مایقارب 40 مصنفا فکان واحد منها هو تقریره عن تشرفه للسفر للعتبات المقدسة , و کان
ذلک فی سنة 1328 قمری، وعند عودته لمسقط راسه بدأ بتدوین مذکرات رحلته.
لقد بدأ رحلته المعنویة من احدی مناطق الهند الفقیرة، ومر عن طریق البحر علی بوشهر
والبصرة، ثم وصل بغداد والکاظمیة عن طریق نهر دجلة ومن هناک اتجه نحو سامراء، کربلاء
والنجف الاشرف ثم عاد لکربلاء.
ان اهمیة مذکراته نشات من ملاحظته ومعلوماته الدقیقة والقیمة حول ثقافة کربلاء
وایضا العلماء ناهیک عن الخصائص التی تفردت بها کربلاء والتی وضعها فی ید القارئ.
Seyyed Muhammad haroun Husayni Zangypoury, was one of the Shiite scholars, orators and authors from the Indian subcontinent with a proper perception of the time needs and a promoter of religious teaching in accordance with the age requirements. He was skilled in poetry and prose in Arabic and Persian and fascinated Shiite and Sunni scholars. Although he lived only 45 years, more than 40 works left from him, one of which is his journey report to the Holy Shrines of Iraq. He went to that sacred journey in 1328 AH, and after returning to his hometown, began to write this travelogue. He began his spiritual journey from one of Indias deprived areas by sea to Bushehr and Basra and then through the Tigris river to Baghdad and Kadhimiya and then to Samarra, Karbala, and Najaf and returned to Karbala. His travelogue is important because accurate and valuable information about culture and unique features of the city of Karbala, as well as scientists is reported for the readers.