چکیده:
هدف: دستیابی به تفاوت ها و شباهت های انقلاب 1357 ایران با انقلاب 2011 مصر در چهار بخش سازنده رهبری فرهمند،ایدئولوژی اسلامی،سازمان دهی جمعی و عمل گروهی روششناسی پژوهش: برای نیل به اهدف مقاله دو انقلاب ایران و مصر در رهبری فرهمند،ایدئولوژی اسلامی،سازمان دهی جمعی و عمل گروهی به صورت تطبیقی مقایسه شده اند. یافتهها: این دو انقلاب در مقابل رژیم های توتالیتر و دست نشانده و از درون نارضایتی عمیق مردم به ستوه آمده از ظلم و فقر، برآمدند و البته، بی اعتمادی به آمریکا و اعتماد به آن، در دو کشور ایران و مصر پس از انقلاب،از وجوه تفاوت انقلاب ایران و انقلاب مصر است. نتیجهگیری: مقایسه انقلابیون ایران و مصر در چارچوب روش مطالعاتی تطبیقی، شباهت ها و تفاوت های بیشتری را نشان می دهد که از یک سو،شناخت دو انقلاب و از سوی دیگر،تفاوت آن ها را عمیقا به نمایش می گذارد.دلیل استمرار انقلاب اسلامی و توقف انقلاب مصر را باید در واکاوی شباهت ها و فرق های دو حرکت در دو مقطع زمانی مختلف جستجو کرد.
Attention to the countryside and civil activities has always been the focus of governments in the years following the victory of the Islamic Revolution in Iran, and the ratification and approval of executive bylaws in government has been one of the most important tools of governments in the field of rural development. Therefore, the present study aimed to analyze the position of the village in government approvals after the Islamic Revolution of Iran.
Methodology
A descriptive-analytical research methodology and a rural post-revolution analysis unit of eleven government post-revolutionary years during 1977-96. The source of information is the Memory of the Cabinet Rules software. Approvals were analyzed using content analysis method.
Results
The results show that the proportion of rural approvals of governments is very low. 8% and fourth government 8.7%, fifth government 4.7%, sixth government 6.7%, seventh government 8.8%, eighth government 7.2%, ninth government 11.7%, tenth government 10.9% The percentage and the Eleventh government allocated 10.8 percent of their approvals to the rural and agricultural sectors. In total, after the revolution, a total of 28,515 resolutions were approved by the cabinet, of which only 2449 were equivalent to 8.6 percent of the total area of agriculture and rural areas.
Conclusion
During the four decades after the revolution, the laws and regulations adopted to preserve and develop the villages as the smallest socio-economic unit of society were inadequate in terms of quantity and their manifestation was evident in the severe population depletion of these areas. Therefore, more attention should be paid to these areas in the cabinet and executive branch.
خلاصه ماشینی:
«برو برو اي ستمگر اي امير آمريکايي» در ايران و مصر مؤيد همين ادعا و گفتار است ، البته نه شاه ، نه مبارک و نه آمريکا، تصور نميکردند که در فضايي که دو کشور را مدرن و غربي کرده اند و مردم شان را در مقايسه با گذشته ، به رفاه رسانده اند، مردم به دنبال کنار زدن حاکميت سياسي بقاياي پهلويسم و ناصريسم بيفتند از اين رو، کارتر در تهران گفته بود: ايران تحت رهبري محمدرضا پهلوي، جزيره آرامش ثباتي را در يکي از طوفانيترين بخش هاي دنيا فراهم آورده است (باقي، ٢٠٠٤: ٢٠٩).
به ديگر بيان ، آنچه پروسه انقلابي را در کشورهاي چون ايران و مصر شکل داد، منابعي است که انقلابيون دو کشور در بسيج مردمي با هدف برانداختن رژيم هاي سلطه گر وابسته به اجانب ، در اختيار داشتند از جمله قاعده نفي سبيل که تسلط غيرمسلمانان را بر مسلمانان طرد ميکند و مسلمانان را از پذيرش چنين سلطه هايي نهي مينمايد، از اين رو، برخي از انديشمندان و متفکران ، مقوله تحولات اجتماعي، انقلاب هاي غرب آسيا (خاورميانه ) را پست مدرن و در عين حال ، برخي را بيسر يا بيرهبر تفسير کرده اند و نيز، برخي ديگر، اين حرکت ها را موج تازه اي از انقلاب هاي دموکراتيک و ليبرال تلقي نموده اند، شايد بتوان اين جنبش ها را انقلاب جوانان ناميد چون ، نقش جوانان در آنها، بيبديل ، چشم گير و گسترده است ؛ اما جوانان انقلابي در ايران و مصر در چارچوب اسلام به عرصه جهش انقلابي پا نهادند در نتيجه بايد اين تحولات را انقلاب هاي اسلامي نام نهاد.