چکیده:
نوشتار حاضر در صدد بررسی گستره ی زمانی و موردی تقیه با تکیه بر دیدگاه صاحب جواهر است که آیا تقیه منحصر در زمان معصومین( علیهم السلام) است یا محدود به زمان و مکان خاصی نمی باشد؟و اینکه محدوده تقیه به لحاظ مورد و مصداق تا چه اندازه است؟ آیا تقیه در مقابل هم مسلک هم مشروعیت دارد؟ از نتایج پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی – تحلیلی این است که: علاوه بر دلالت اصل اولیه و حکم عقل بر عمومیت زمانی تقیه، از اطلاق آیات و روایات نیز عمومیت زمانی تقیه، قابل استنباط است. و ملاک تعمیم تقیه به غیر کافر(اعم از ادّله عقلی و نقلی)، شامل هم مسلک هم می گردد البته تشخیص ضرورت و اضطرار بر عهده خود مکلّف است و در مشروعیت تقیه در حالت اضطرار تردیدی وجود نداشته و همچنین تشخیص موضوع تقیه نیز بر عهده خود مکلّف است.
The present article seeks to examine the time and case of taqiyyah based on the view of the
jeweler, whether taqiyyah is limited to the time of the infallibles (peace be upon them) or is
not limited to a specific time and place? How big is it? Is taqiyyah legitimate in the face of
both profession and religion? One of the results of the present study with a descriptiveanalytical
approach is that: in addition to the implication of the basic principle and the rule of
reason on the generality of the time of taqiyyah, the generality of the time of taqiyyah can also
be deduced from the application of verses and hadiths. And the criterion of generalizing
taqiyyah to non-infidels (including rational and narrated evidences) includes both professions.
It owes itself.
خلاصه ماشینی:
گستره ی زمانی و موردی تقیه با تکیه بر آراء صاحب جواهر محمد علی بنایی خیر آبادی 1 ، ابراهیم رستمی 2 1 دانش آموخته دانشگاه علوم اسلامی رضوی و استاد حوزه علمیه 2 استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه علوم پزشکی شیراز (نویسنده مسئول) چکیده نوشتار حاضر در صدد بررسی گستره ی زمانی و موردی تقیه با تکیه بر دیدگاه صاحب جواهر است که آیا تقیه منحصر در زمان معصومین( علیهم السلام) است یا محدود به زمان و مکان خاصی نمی باشد؟و اینکه محدوده تقیه به لحاظ مورد و مصداق تا چه اندازه است؟ آیا تقیه در مقابل هم مسلک هم مشروعیت دارد؟ از نتایج پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی – تحلیلی این است که: علاوه بر دلالت اصل اولیه و حکم عقل بر عمومیت زمانی تقیه، از اطلاق آیات و روایات نیز عمومیت زمانی تقیه، قابل استنباط است.
بنابراین می توان گفت که: که اگر استناد این روایت به امام رضا «ع»قطعی نباشد لااقل اطمینانی است زیرا اولاً: سندش معتبر است ثانیاً: علما به آن اعتنا کرده اند مثلاً خود شیخ حر عاملی نام عنوان بابی را که این روایت در آن نقل گردیده،وجوب تقیه تا زمان قیام قائم نهاده است، واستفاده ی وجوب یعنی عمل کردن به این روایت چون در این باب ، دلالت این روایت بر وجوب از سایر روایات بیشتراست.
شواهد مختلفی از کتاب جواهر می توان بر جواز و حتی وجوب تقیه در زمان غیبت ذکر کرد مانند اینکه: صاحب جواهر و دیگر فقها ذکر کرده اند که مسح على الخف از روی تقیه جایز است، بلکه ایشان در این بحث فرموده اند که اگر خلاف تقیه عمل کرده و مانند شیعیان وضو سازد عملش صحیح نیست.