چکیده:
اصلی ترین عاملی که گردشگران بر اساس آن اقدام به تعیین مقصد گردشگری می کنند، تصویر ذهنی آنان از مکانهای موردنظر است. بنابراین، مشکل اساسی نبود تصویر مناسب از این مساله می باشد. به طوری که تصویر نامناسب منجر به محدود شدن سفر به این مناطق شده است. از این رو لزوم توجه به شکل گیری برند گردشگری اهمیت چشم گیری دارد. شهرستان کرمان در بین دیگر شهرستانهای استان کرمان از لحاظ زیرساخت ها، امکانات و خدمات گردشگری در سطح پائینی قرار دارد. بر این اساس، هدف از انجام این پژوهش، بررسی عوامل موثر(محیطی، اجتماعی و اقتصادی) بر شکلگیری برند گردشگری در مناطق روستایی شهرستان کرمان است. برای جمعآوری اطلاعات از مطالعات اسنادی و در تحلیل تجربی از ابزار میدانی پرسشنامه استفاده گردید. بدین منظور عامل های اصلی و فرعی در چارچوب دو پرسشنامه جامعه میزبان(52نفر) و مقایسه های زوجی خبرگان(24نفر) تنظیم گردید. برای وزن دهی به عامل های اصلی و رتبه بندی روستاها از مدلهای سلسله مراتبی فازی و ماباک استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که متاسفانه در حوزه برندسازی گردشگری به عامل های اقتصادی و اجتماعی توجه کافی نشده است. به نحوی که عامل محیطی با ضریب 676/0 دارای بالاترین وزن و عامل های اقتصادی و اجتماعی به ترتیب با ضریب 213/0 و 111/0 دارای کمترین وزن بوده اند. حال، مناطق روستایی این شهرستان در این زمینه ها با ضعف اساسی روبه رو هستند که با لحاظ نمودن یافته های این پژوهش می توان به برطرف ساختن نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت متناسب با برند گردشگری پرداخت.
خلاصه ماشینی:
FAHP عوامل اصلي و فرعي پرداخته ، سپس با رتبه بندي مناطق از طريق روش ماباک ١ به دنبال پاسخ گويي به اين سؤال است که آيا روستاهاي شهرستان کرمان ، قابليت تبديل شدن به برند گردشگري و جذب گردشگر را دارند؟ ادبيات نظري تحقيق امروزه برندسازي مقصد به يکي از جذاب ترين و جنجال برانگيزترين مباحث در حوزه بازاريابي مکان و بازاريابي گردشگري تبديل شده است .
Kim, Han, Holland & Byon 6.
با اين حال ، در تحقيق حاضر سعي شده است با مطالعه ميداني و استفاده از مدل هاي FAHP و MABAC به تحليل عامل هاي تأثيرگذار بر برند گردشگري روستايي پرداخته شود.
نظر به منافع زياد برندسازي براي شهرستان کرمان به عنوان مقصد گردشگري، در اين پژوهش سعي بر آن بوده است تا ميزان اهتمام به مفاهيم برندسازي و وضعيت فعلي برند گردشگري در اين منطقه ، بر مبناي تحليل سلسله مراتبي فازي ١ و تکنيک تصميم گيري چند عامله ٢ مورد ارزيابي قرار گيرد.
براي بررسي عوامل مؤثر در شکل گيري برند گردشگري در سکونت گاه هاي روستايي شهرستان کرمان از طريق روش فرايند تحليل سلسله مراتبي فازي، جهت وزن دهي به عوامل اصلي و فرعي، اقتصادي، اجتماعي، محيطي استفاده و سپس رتبه بندي روستاهاي موردمطالعه از طريق روش چند عامله صورت پذيرفت .
نتيجه گيري و پيشنهادات در اين پژوهش علاوه بر شناسايي عوامل کليدي مؤثر بر برند گردشگري منطقه ، سعي شده است با مطالعه ميداني و استفاده از مدل هاي تحليل سلسله مراتب فازي و ماباک ، به اولويت بندي اثرگذاري گزينه ها، به منظور برنامه ريزي مسئولان امر براي پويايي هر چه بيشتر گردشگري در سکونتگاه هاي روستايي پرداخته شود.