چکیده:
مقاله حاضر سیاستهای کلی حمل ونقل در شهر تهران را از منظر توجه به حمل ونقل عمومی مورد نقد قرار داده و بسته سیاستی مطلوب را پیشنهاد می نماید. در سالهای گذشته براساس آمار و اطلاعات، اگرچه گسترش حمل ونقل عمومی در دستور کار شهرداری بوده، اما تسهیل عبورومرور وسایل نقلیه شخصی، منابع بیشتری را بخود اختصاص داده است. درنتیجه براساس نظریه انتخاب عقلایی و فرض انسان اقتصادی که برای بیشنیه کردن رضایتمندی خود به هزینه-فایده دست می زند، افراد عموما استفاده از خودروی شخصی را بر حمل ونقل عمومی ترجیح میدهند. سیاست مطلوب، حرکت به سمت حمل ونقل عمومی پایدار خواهد بود. این مقاله، اصلاح وضعیت حمل ونقل را در درجه نخست نیازمند تغییر نگرشی در سیاستگذاران دانسته و در وهله دوم وجود یک بسته سیاستی هماهنگ را ضروری میداند؛ چراکه انجام پاره ای اصلاحات در عین حال ثابت بودن برخی متغیرهای دیگر، نه تنها وضعیت را بهبود نمیبخشد، بلکه فشار مضاعف بر مردم و منابع وارد میسازد. بنابراین هماهنگی در اجرای عناصر بسته سیاستی در ارتباط با یکدیگر، کلید موفقیت آن خواهد بود.
This article reviews public transportation policy in Tehran, presenting appropriate policy package. Based on available data, policy makers values private transportation than public. So we can see more facilities for private cars than publics. Constructing roads, bridges, tunnels and … in large scale presents this view. In result, according cost- benefit analysis, people choose private car more often, because it is easier and more available. To amend this situation, a change in policy makers attitudes is necessary as well as a coordinated, integrated policy package for transportation. Because changing some factors while keeping others fixed even may deteriorate present condition. This policy package needs a national decision in many different aspects and it’s implementation should be done based on an harmonious plan with participation of different but coordinated organizations. otherwise, the plan can not be successful because it put the burden on one side, so unbalanced plan does not pave the road toward goal.
خلاصه ماشینی:
از وسايل حمل ونقل عمومي بايد اشاره کرد که کاهش آلودگي هوا، ناشي از استفاده محدودتر از خودروهاي همچنين جدول شماره ٣، انواع صرفه جويي در شخصي، نه تنها آلودگي مستقيم توليدشده توسط هزينه هاي شهري ناشي از بهره برداري از خطوط اين خودروها را دربر ميگيرد، بلکه آلودگيهاي مترو را در سال ١٣٩٤ نشان ميدهد.
ميزان کاهش در مؤلفه هاي منفي در اثر بهره برداري از خطوط مترو (معاونت و سازمان حمل ونقل و ترافيک شهرداري تهران ، ١٣٩٤) مقدار شاخص شاخص خط يک خط دو خط سه چخهطار خط پنج مجم٤و٩ع ١٣سال تعداد سفرهاي انجام شده )ميليون سفر( ٢٣٩ ٢٠١ ٣٠ ١٧٤ ٧٣ ٧١٧ تعداد ايستگاه هاي بهره برداري شده ٣٠ ٢٢ ١٦ ٢٢ ١١ ١٠١ کيلومتر ـ مسافر جابه جا شده )ميليون کيلومتر ـ مسافر( 9927 21541723 471 23523227 زمان صرفه جويي شده در وقت مسافرين در هر مسافرت با مترو )دقيق ( ٣١ ٢٨ ٢٥ ٢٥ ٢٦ ٢٧ مقدار صرفه جويي بنزين )ميليون ليتر( ١٣٦ ٩٩ ٢٠ ٧٢ ٩٠ ٤١٧ در مصرف سوخت گازوئيل )ميليون ليتر( ١٣ ٩ ٢ ٧ ٩ ٤٠ کاهش تلفات وقت مسافرين )ميليون ساعت ( ٨٢ ٧٨ ١٠ ٥٦ ٢٠ ٢٤٦ مقدار کاهش HC-PM CO-NOX-SO٥١ ٣٧ ٧ ٢٧ ٣٤ ١٥٥ 2 10 گازهاي آل ينده هوا )هزار تن ( 1115 242 193 53 264 364 CO2 نيز شامل ميشود (٢٠١١ ,Litman)؛ به عنوان نمونه به حمل ونقل خودروهاي شخصي و کم سرنشين ميتوان به اثر آلودگي ناشي از فعاليت ايستگاه هاي عادلانه تلقي نشده و فضاي عمومي در وهله نخست پمپ بنزين بر روان آب هاي سطحي اطراف در تهران ميبايست به حمل ونقل عمومي با ظرفيت بيشترين اشاره کرد (حسني و سجادينائيني ، ١٣٨٨).