چکیده:
ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﺤﺮان ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی و اﻗﺪاﻣﺎت ﻣﻘﺎﻣﺎت و دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی اﺟﺮاﯾﯽ دوﻟﺘﯽ، ﺷﻬﺮداریﻫﺎ و... اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه، ﺗﺠﺰﯾﻪ وﺗﺤﻠﯿﻞ ﺑﺤﺮانﻫﺎ، ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ، ﺟﺎﻣﻊ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰارﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﺪ از ﺑﺤﺮانﻫﺎ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﻧﻤﺎﯾﺪ اﻣﺮوزه، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﺤﺮان ﺷﻬﺮی ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋه ای در ﺣﻮزه ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺷﻬﺮی ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ. وﻗﻮع ﺑﺤﺮان ﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺘﻌﺪد در ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﮐﻼﻧﺸﻬﺮﻫﺎی دﻧﯿﺎ و ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺤﺮان ﻫﺎ ﺳﺒﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﺪﯾﺮان و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰان ﺷﻬﺮی ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻨﺪ. ﮔﺎﻫﯽ ﻧﯿﺰ وﻗﻮع ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺤﺮانﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ: ﺷﻮرشﻫﺎ و آﺷﻮب ﻫﺎی ﺷﻬﺮی در ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﮐﻼن ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﺣﻮادث ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﻧﺎﺷﯽ از آﻧﻬﺎ در ﺑﺮﻫﻪ ای، ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺒﻮد اﻣﻨﯿﺖ در ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ آن ﻫﺎ راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ اﺳﺎﺳﯽ را ﻃﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ. از ﻃﺮﻓﯽ اﺳﺘﻘﺮار ﺑﺴﯿﺎری از ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻬﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﻌﺮض وﻗﻮع ﺳﻮاﻧﺢ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﻟﺰوم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎ، ﻃﺮحﻫﺎ وﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﺤﺮان را اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. در ﻣﻮاﻗﻊ وﻗﻮع ﺑﺤﺮان در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻦ ﮐﺎﻫﺶ و آﺳﯿﺐ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﺤﺮان ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﺎﺑﻊ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎی ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻬﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﯾﮏ ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﯿﺎن ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﺤﺮان و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﺷﻬﺮی وﺟﻮد دارد.
خلاصه ماشینی:
وقوع بحران های انسانی متعدد در شهرها و کلانشهرهای دنیا و نیاز به برنامه ریزی و مدیریت این گونه بحران ها سبب شده است تا مدیران و برنامه ریزان شهری نیاز به تحقیق و پژوهش بیشتر در این زمینه را به خوبی احساس کنند.
راهکارهای اصلی برای رسیدن به این امر شامل ایجاد انسجام، همپایانی، هماهنگی، دیدگاه سیستمی، تعامل در دستگاههای اجرایی متولی امور شهری وتحقق حکمرانی خوب در سطح شهر اصفهان است حاج محمدی (1393) در تحقیقی با عنوان (الگوی مدیریت شهری یکپارچه در مدیریت بحران) بیان میکند که نیاز به یک سیستم مدیریت واکنش با پاسخ دقیق و راندمان بالا لازم و ضروری است.
این در حالی است که شهرهای كشور كه 70 درصد ازجمعیت را در خود جای داده اند بیشترین آسیب پذیری را در زمان وقوع هریك از حوادث و سوانح دارا می باشند؛ لذا وقوع حوادث طبیعی و انسان ساخت علاوه بر ایجاد تلفات انسانی، موجب آسیب و خسارتهای سنگین بر ساخت و سازهای شهری، تاسیسات زیربنایی، اماكن مسكونی و تجاری و همچنین امنیت روحی، روانی و اقتصادی مردم را نیز به خطر می اندازد، بنابراین، نقش شهرداریها به عنوان نهادهای عمومی غیردولتی و تنها مرجع مدیریت شهری در این زمینه باید برجسته تر گردد و در شهرهای بزرگ، محور اصلی مدیریت بحران و اقدامات مرتبط با كاهش اثرات سوانح باید شهرداریها باشد و جایگاه و ساختاری مناسب و با توان و اختیار کامل برای آن تعریف گردد؛ چراکه مدیریت بحران با تمامی مجموعهها و زیرمجموعههای شهرداری مرتبط میباشد.