چکیده:
خاک نماد سردی و تجدید حیات است؛ مردگان به زیرخاک میروند تا تجدید حیات کرده و به صورتی نو ظاهر شوند، به تعبیری زمین، مادر هستی و خاک بستری برای باروری و حیات بشر است. سنایی غزنوی به شهادت شمار زیادی از ابیات دیوان و نیز مثنوی حدیقهاش با فرهنگ باستانی ایران به خوبی آشنایی داشته وعناصر و مضامین اساطیری در شعر او نمودهای مختلفی دارد. این جستار با روش توصیفی ـ تحلیلی محتوا، بر آن است تا رد پای اساطیری مام خاک را در شواهدی از آثار سنایی غزنوی بررسی کند. نتایج به دست آمده نشان میدهد که سنایی به خوبی توانسته است با بهرهگیری از سرچشمة غنی اساطیر ایرانی و فرهنگ اسلامی، اسطورۀ حیات و آفرینش از خاک را در آثارش نشان دهد؛ همچنین وی به ارتباط، تضاد و وحدت عناصر چهارگانه از جمله خاک با عناصر دیگر و مزاج آنها آگاهی کامل داشته است.
Earth is the symbol of coldness and renewal, the dead go underground to renew and reappear in a new form; in other words, the earth is the mother of the universe and the soil is a ground for fertility and human life. According to many verses of his poetry Divan as well as his Masnavi Hadiqat al Haqiqa, Sanai Ghaznavi is well acquainted with the ancient culture of Iran; the mythological themes are reflected in his poetry. By using descriptive-analytical method, the present article intends to examine the mythological themes related to earth in the works of Sanai Ghaznavi. The results show that Sanai, relying on rich sources of Iranian mythology and Islamic culture, has well illustrated the myths of life and creation from the earth in his works; also, he was also fully aware of the relationship of the four elements, including soil, with other elements and with the four temperaments.
خلاصه ماشینی:
نتايج به دست آمده نشان مي دهد که سنايي به خوبي توانسته است با بهره گيري از سرچشمۀ غني اساطير ايراني و فرهنگ اسلامي ، اسطورة حيات و آفرينش از خاک را در آثارش نشان دهد؛ همچنين وي به ارتباط ، تضاد و وحدت عناصر چهارگانه از جمله خاک با عناصر ديگر و مزاج آن ها آگاهي کامل داشته است .
» (ستاري و خسروي ١٣٩٢: ٧٧ـ٧٦) سنايي غزنوي و اسطورة خاک الف ) الگوي مادر زمين ، وحدت و ضديت عناصر چهارگانه در جهان اساطير کليت جهان هستي در دوسويۀ آسمان و زمين تقسيم شده است .
» (پورخالقي چترودي و قائمي ١٣٨٩: ١٠٠) در اين هندسۀ اساطيري از طبيعت ، زمين خود حاصل پيوند چهار عنصر آب ، باد، خاک و آتش است و خاک جوهري ترين الگوي مادر ـ زمين به شمار ميرود: مستمع بودندي از لفظ تو گر بودي جداي در ميان خاک و باد و آب و آتش داوري (سنايي ١٣٨٠: ١٥٢) گفتيم که در غالب فرهنگ اساطيري، کهن الگوي آفرينش در دو بعد متقارن شکل ميگيرد: افلاک، با عظمتي پدرانه و زمين با سرشتي مادرانه .
سنايي غزنوي به خوبي توانسته است با بهره گيري از سرچشمۀ غني اساطير ايراني و آميختن آن با فرهنگ اسلامي اسطورة حيات و آفرينش را با کمک عنصر خاک مورد توجه قرار دهد.
"Barresi-ye Anāsor-e Arba’e (Āb, Bād, Xāk va Ātaš) dar Āsār-e Mohammad Reza Shfiei Kadkani".