چکیده:
ایجاب اولین اراده موثر در انعقاد قرارداد می باشد که توسط موجب اعلان می گردد. قیدوبند ایجاب برخلاف سایر اعمال حقوقی توسط خود موجب مقرر می گردد و مخاطب ایجاب باید طبق مفاد ایجاب قبول خود را اعلان نماید. لازم به ذکر است که به امر ایجاب توسط قانون مدنی ایران به طور مستقل اشاره نشده و در نتیجه حقوقدانان با مطالعه تفسیری و تطبیقی مواد قانون مدنی ایران و سایر کشورها برای ایجاب اصولی را مقرر نموده اند. این در حالی است که اصول قراردادهای تجاری بین المللی در چند ماده قواعدی را برای ایجاب وضع نموده و در توضیحات ذیل هر ماده با ذکر مثال و بسط متن ماده به شرح قواعد ایجاب پرداخته است. از جمله ویژگی های مشترک هر دو قانون حفاظت از حقوق مخاطب ایجاب در مقابل موجب می باشد بدین صورت که موجب نمی تواند در هر صورت از ایجاب خود رجوع کند مگر با وجود شرایط مقرر در قانون.
Offer is the first effective will in concluding a contract, which is announced by the offer or. offer restriction, unlike other legal acts, is imposed by itself and the addressee of offer must declare his acceptance according to the provisions of offer. It should be noted that the issue of imperative is not mentioned independently by the Iranian civil law, and as a result, jurists have established principles for obligatory by interpretive and comparative study of the articles of the civil law of Iran and other countries. This is while the UNIDROIT principle of international commercial contract in some articles have set rules for the requirement and in the explanations of each article, by mentioning an example and expanding the text of the article, the rules of requirement have been explained. One of the common features of both laws is the protection of the rights of the addressee against the cause.
خلاصه ماشینی:
هرچند قانون مدني ايران در مورد الزام آور بودن ايجاب سکوت نموده ، اما اگر بر فرض مثال ؛ قابل ٩ ايجاب را قبول نمايد اما موجب ايجاب خود را باطل کند، در اين صورت امکان دارد که قابل به دليل قبول چنين ايجابي از ديگر فعاليت هاي حقوقي و تجاري خود صرفنظر کرده و در نتيجه ابطال ايجاب به قابل خساراتي وارد شود.
٩-٣- مدت اعتبار ايجاب اصول قراردادهاي تجاري بين المللي در ماده ٧-١-٢ با اشاره به زمان اعلان قبول چنين مقرر مي دارد: «ايجاب بايد در زماني که موجب مقرر کرده قبول شود و اگر هيچ مدت اعتباري تعيين نشده باشد، با توجه به شرايط از جمله سرعت وسايل ارتباطي استفاده شده توسط موجب ، قبول بايد در مدت متعارف اعلان گردد.
21- Orally offer بنابرين اصول قراردادهاي تجاري بين المللي ايجاب شفاهي براي مدت اعتباري قائل نشده و مقرر نموده است که قبول آن بايد فورا اعلام گردد مگر اين که شرايط برخلاف آن استدلال نمايد.
حال مدت اعتبار ايجاب از چه زماني شروع شده است ؟ از زمان ارسال ؟ يا از زمان تحويل ؟ با توجه به ماده فوق مي توان استدلال نمود که اصول قراردادهاي تجاري بين المللي براي ايجاب، تاريخ شروع تعيين نموده و اين تاريخ از زماني است که ايجاب توسط موجب ارسال مي شود، نه زماني که به دست مخاطب ايجاب مي رسد.
نتيجه با توجه به قواعدي که هر دو قانون چه ضمني و چه صريح براي ايجاب مقرر نموده اند به اين نتيجه مي رسيم که مفاد ايجاب توسط موجب تعيين مي شود و مخاطب ايجاب بايد با رعايت اين مفاد در مدت اعتبار ايجاب، قبول خود را اعلام نمايد.