چکیده:
امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدی ترین مفهوم در برنامه ریزی شهری است. بر این اساس در بسیاری از کشورهای توسعه یافته برنامه ریزان در تلاش برای نمایش سطوح کیفیت زندگی در سطوح مختلف جغرافیایی هستند تا از این طریق بتوانند راهکارهای بهینه ای را برای بهبود کیفیت زندگی نواحی عقب مانده از نظر شاخص های مورد بررسی بیابند. مفهوم کیفیت زندگی ارتباط آن با نیازهای بشر است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر نقش مدیریتی عمرانی در بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری با تأکید بر ارتقاء کیفیت زندگی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش، «توصیفی-تحلیلی» و شیوة گردآوری، پیمایشی بوده برای جمع آوری اطلاعات و داده ها مورد نیاز، از بررسی های اسنادی و مطالعات میدانی از قبیل مصاحبه، مشاهده، استفاده شده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد تغییر در سطح درآمد مردم، شرایط زندگی، وضع سلامت، محیط، فشار روحی روانی، فراغت، شادمانی خانوادگی، روابط اجتماعی و چندین متغیر دیگر نظیر آن به شکل مرکب کیفیت زندگی و تغییرات آن را تعیین می کند. می توان گفت بافت قدیمی منطقه18 تهران به دلیل شهرنشینی سریع و کمبود زیر ساختها و امکانات، کیفیت زندگی را به شدت تحت تاثیر قرار داده که این خود ناشی از عدم برنامه ریزی دقیق و پیش بینی شده در کنترل مهاجرت و رشد جمعیت است.
Today, quality of urban life is the key concept in urban planning. Accordingly, in many developed countries, planners are trying to show the quality of life levels at different geographical levels in order to find optimal solutions to improve the quality of life in the backward areas in terms of indicators. The concept of quality of life is related to human needs. Accordingly, the main purpose of this study is the role of civil engineering in improving and renovating worn-out urban structures with an emphasis on improving the quality of life. The research method in this research is "descriptive-analytical" and the method of collection is survey. To collect the required information and data, documentary studies and field studies such as interviews, observations have been used. The results show that changes in people's income level, living conditions, health status, environment, stress, leisure, family happiness, social relationships and several other variables like it determine the quality of life and its changes. It can be said that the old texture of Tehran's 18th district, due to rapid urbanization and lack of infrastructure and facilities, has severely affected the quality of life, which is due to the lack of careful and predictable planning to control migration and population growth.
خلاصه ماشینی:
بنابراين اگر چه چند بعدي مفهوم کيفيت زندگي بايد به عنوان يک کل در نظر گرفته شود، افراد بايد سعي براي برآوردن نيازهاي کلي خود براي بهينه سازي اين نيازها کنند مفهوم »کيفيت زندگي» دخالت دادن شاخص هاي اجتماعي و کيفي در اهداف توسعه و عمران شهري و منطقه اي و به ويژه رعايت و اجراي آن در محلات بافت فرسوده است .
به کار گيري اين مفهوم در اين محلات در واقع واکنشي است در برابر توسعه يک بعدي اقتصادي در سطح ملي و توسعه صرفا کالبدي در مقياس شهري، و تلاشي است در جهت دستيابي به معيارهاي جامع تر و چند بعدي در عرصه برنامه ريزي مفاهيم زيست پذيري و کيفيت زندگي شهري که واحد اساسي پايداري شهري هستند در ميان اولويت در برنامه ريزي و برنامه هاي سياسي مهم ترين عوامل رقابت بين شهرها امروز به نظر مي رسند.
نتايج تحقيق نشان مي دهد که وضعيت کيفيت زندگي در منطقه مورد مطالعه در زمينه هاي زيرساخت هاي شهري، درآمد پايدار شهري و توسعه اجتماعي فرهنگي از نظر شهروندان مطلوب نيست و تنها ويژگي هاي کالبدي در قلمروي مکاني تحقيق ، در حد مطلوب با ميانه ٣ ارزيابي شده است .