چکیده:
فیلولوژی به معنای مطالعة فرهنگ از خلال زبان و توجه به خصلت زبانی فرهنگ است. روش فیلولوژی از قرن هجدهم بخش عمدهای از شرقشناسی آلمانیزبان را دربرمیگیرد. توجه به زبانهای شرقی از مطالعات کتاب مقدس آغاز شد، با ظهور و تکوین فیلولوژی به تدریج مسیر خود را از الهیات جدا کرد و به روشی برای فهم زبان و متون شرقی تبدیل شد. نیاز به یادگیری عربی(و سایر زبانهای شرقی) تأسیس مدارسی را در اروپا موجب شد نخست در فرانسه و سپس در آلمان. در این مقاله، پس از گذری کوتاه بر شرقشناسی ، سنت دانشگاهی فیلولوژی تشریح شده است. سپس اهمیت روش فیلولوژی در دو سنت مهم شرقشناسی آلمان( رمانتیک و فیلولوژیک) بازنموده شده است. اهمیت روش فیلولوژی متنمداری آن و توجه به بافت متن است. فیلولوژی کلاسیک منابعی غنی از فرهنگ لغات تا فهرستهای نسخ و تصحیحهای دقیق فراهم آورده است. در این سنت هم تحلیل کتاب مقدس مسلمانان و بازسازی بافت آن نقش محوری داشته است. این مقاله به تبارشناسی فیلولوگهای آلمانی و رده بندی خدمات ایشان در سطوح ترجمه ، فهرستنویسی و تصحیح متون فارسی ( و عربی) میپردازد و روند تکامل آن را از نسل اول تا دورة طلایی شرقشناسی آلمان در قرن بیستم نشان میدهد.
Philology means the study of culture through language and attention to the linguistic nature of culture. Philology has been a major part of German-speaking Orientalism since the 18th century. Attention to Eastern languages began with biblical studies, with the advent of philology gradually separating its path from theology and becoming a way of understanding Eastern languages and texts. They need to learn Arabic , Persian(and other Eastern languages) led to the establishment of schools in Europe. It started in France but continued in Germany. In this article, after a brief overview of Orientalism, the academic tradition of philology is explained in detail. The importance of the philological method is attention to the text and its context. Classical philology, with its teaching of Oriental languages and manuscripts, has provided rich sources, from dictionaries to catalogs and corrected texts. The analysis of the Quran and the reconstruction of its context have played a central role in this tradition. This article deals with the genealogy of German philologists and the classification of their services at the levels of translation, cataloging and proofreading of Persian (and Arabic) texts, and its evolution from the first generation to the golden age- in the twentieth century -shows.
خلاصه ماشینی:
نياز به يادگيري عربي (و ساير زبان هاي شرقي) تأسيس مدارسي را در اروپا موجب شد نخست در فرانسه و سپس در آلمان ، آلماني زبان ها برخلاف همکاران اروپايي خود رويکرد استعماري و سياسي به مشرق زمين نداشتند و وجه تمايز آنها همين تکيه بر روش فيلولوژيک است .
اين مقاله به تبارشناسي فيلولوگ هاي آلماني و رده بندي خدمات ايشان در سطوح ترجمه ، فهرست نويسي و تصحيح متون فارسي (و عربي) ميپردازد و روند تکامل آن را از نسل اول شاگردان دوساسي (فرايتاگ ، فلوگل و فليشر) تا دورة طلايي شرق شناسي آلمان در قرن بيستم (ريتر و ماير) نشان ميدهد.
Silvestre de Sacy (1758- 1838) ٣- رمزگشايي خطوط کهن ميخي ( ١٨٠٢ به پيشگامي جرج فريدريش گروتنفند١) (بنگريد به ارانسکي، ١٣٧٩: ٩٣-٩٧؛ ٤٦٢ :٢٠٠٩ ,Galter ؛ برون ، ١٣٣٥: ٩٣-٩٨) اتفاق اخير که در دانشگاه گوتينگن آلمان صورت گرفت ، آغاز دورة طلايي ايران شناسي در آلمان است و از همان ابتدا پيوندي جداييناپذير ميان مطالعات زبان هاي ايراني با هندشناسي، مطالعات هـند و اروپـايي و زبان شنـاسي تطبـيقي را رقـم ميزند (٥ :١٩٨٧ ,Fragner).
فيلولوگ ها اگرچه اشتغال تمام وقت به عربي را کنار گذاشته و متوجه ترکي و فارسي شده بودند، اطلاعات تاريخي و ادبي لازم براي درک تفاوت هاي فارسي و ادبيات آن با زبان عربي را نداشتند؛ چراکه بخش وسـيعي از اين روش ها برآمده از علوم سـياسي، اجتماعي، انسان شناسي و اطلاعات تاريخي و جغرافيايي است .