چکیده:
با گسترش روابط اجتماعی در ابعاد و فضاهای مختلف، وجود آسیبهای اجتماعی ناشی از نداشتن
خودکنترلی افراد در شرایط و هیجانات گوناگون، دارا بودن مهارتهای اجتماعی از جمله رفتار موثر و
سازنده امری مهم بوده و تخصیص برنامههای درسی و کتاب برای آموزش در مدرسه و توسط معلمان آگاه
از اهمیت ویژهای برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی آموزش مهارتهای اجتماعی از دیدگاه
بندورا و دیویی است که به روش کیفی_توصیفی و با استناد به آثار کتابخانهای نگاشته شده است. نتایج
حاکی از آن است که با فراهم کردن زمینه و محیط مناسب که قابلیت آموزش مهارتهای اجتماعی در
کیفیت بالا را داشته باشد، استفاده ی معلمان از اندیشهها و عقاید بندورا و دیویی و انتخاب روشهای
تدریس متناسب با آن، همچنین انتخاب روشهایی به منظور ارائه ی الگوی مناسب و موثر، آموزش
بصورت غیرمستقیم، استفاده از بازیهای متنوع و گروهی و طرح مسائل و ارتباط دادن آن با زندگی
روزمره و واقعی مخاطب، میتواند وی را به فردی دارای مهارتهای والای زندگی، فردی با خودنظم ده و
خودکارآمد مبدل سازد
خلاصه ماشینی:
(1395 رشد اجتماعي مهمترين جنبه از وجود آدمي است چرا که فرض بر اين است که افراد بدون داشتن رشد اجتماعي و داشتن مهارت لازم قادر نخواهند بود با تعامل با ديگران وظايف خود را به درستي انجام دهند افراد هر چه بيشتر ياد مي گيرند و تجارب بيشتري کسب ميکنند بيشتر به اين رابطه پي ميبرند که از راه مبادله ي عواطف و احترام به ديگران و تعامل اجتماعي با آن هاست که احساس رضايت دست پيدا ميکنند و روز به روز بيشتر به يقين ميرسند که احساس مفيد بودن و خوشبختي آنها به ميزان رشد اجتماعي آنها بستگي دارد، با توجه به اينکه انسان موجودي اجتماعي است برنامه ي مدارس را بايد طوري تنظيم کرد که در عين پرورش استعدادها و مهارت هاي گوناگون دانش آموزان آنها را به يک فرد اجتماعي تبديل کند که صلاح خود و صلاح جامعه را تشخيص دهند (فاتحي، ١٣٩٧).
بنابراين برنامه ي درسي و روش هايي که معلم به کار ميگيرد بايد طوري تنظيم شود که در عين پرورش استعدادها و مهارت هاي گوناگون دانش آموزان ، آنها را به يک فرد اجتماعي تبديل کند که صلاح خود و صلاح جامعه را تشخيص دهند (فاتحي، ١٣٩٧) و تحقق اين امر بدون توجه به انديشه ها و ديدگاه هاي متفاوت فيلسوفان و متخصصين تعليم و تربيت و مقايسه اين ديدگاه ها ميسر نمي باشد.