چکیده:
در نوشتار حاضر، نقش توحیدگرایی امامخمینی(ره) در برپایی قیام انقلاب اسلامی ایران بررسی میشود. این نوشتار بر این مدعاست که شکلدهی مراحل، اهداف و روشهای به کار گرفته شده در انقلاب کاملا متاثر از توحیدگرایی امام بوده است. هدف از این تحقیق اثبات تاثیرگذاری محوری اصل توحید در کنشگری امام برای ایجاد ساختاری نو در جامعه است. اطلاعات این تحقیق به روش اسنادی و با رجوع به نوشتارهای موجود از امام و محتواهای مربوط به ایشان جمعآوری شده و این تحقیق به روش تحلیلی- توصیفی انجام گرفته است. نتیجه به دست آمده حاکی از آن است که التزام امام به توحیدگرایی نوعی خاص از کنشگری اجتماعی را در ایشان به وجود آورد که سبب تحول درونی مردم ایران شد. امام با توحیدگرایی خود سطح بالایی از کنشگری اجتماعی در مردم را به وجود آورد که به واسطه آن توانست به شکلدهی ساختاری جدیدی از جامعه بر مبنای توحید دست پیدا کند.
خلاصه ماشینی:
(خميني، بي نا، ۱۳۸۷) با نگاه امام اين تحول تنها متوجه سـاختارهاي جامعه و نظام هاي ظاهري آن نيست و انقلاب وقتي کاملا محقق خواهد شد کـه هـم در درون افراد اتفاق بيافتد و هم ساختارهاي بيروني را تغيير دهد.
نگهداري جامعه اي که به واسطه روح توحيدگراي امام با اسلام واقعي و انقلابي آشنا شده است ، وقتي لازم تر ميشود که آفت هاي رژيم طاغوتي به خاطر درک ماهيت خطرآفرين اين نوع قرائت از اسلام براي خودش ، براي از بـين بـردن ايـن بـذر پرثمر نهايت تلاش خود را خواهد کرد و با روش هاي گوناگون براي به انحراف کشيدن آن خواهد کوشيد.
چرا که امام اعتقاد داشتند «سعادت و کمـال انسـان و جوامـع تنها در گرو اطاعت از قوانين الهي است که توسط انبيا به بشر ابلاغ شده اسـت و انحطـاط و سقوط بشر به علت سلب آزادي او و تسليم در برابر ساير انسان هاست و بنـابراين ، انسـان بايد عليه اين بندها و زنجيرهاي اسارت و در برابر ديگران که بـه اسـارت دعـوت ميکننـد قيام کند و خود و جامعه خود را آزاد سازد تا همگـي تسـليم و بنـده خـدا باشـند.
امام اين باور اسلامي را در مردم پرورانيده بودند که وقتي کار براي خدا باشد شکسـتي در کـار نيست ؛ چون وقتي نيت قيام خدايي شد، حتـي در صـورت شکسـت ظـاهري ، تمـام اجرها محفوظ است و انسان در ادامه زندگياش در آخرت به آن خواهد رسيد و هـيچ ضرري وجود ندارد (خمينـي، ۱۳۸۹، ج ۵، ص ۳۵).