چکیده:
ﺑﻮدﺟﻪ رﯾﺰی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺑﻮدﺟﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ای اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺳﺎزﻣﺎن ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﺮای دوﻟﺖ ﻫﺎ، ﺑﻮدﺟﻪ رﯾﺰی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد از ﺷﻮاﻫﺪی ﺑﺮای ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ رﺳﺎﻧﺪن ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺑﻮدﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻮاب ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺎر ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ دور ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻮدﺟﻪ رﯾﺰی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﺮای ﺗﻨﺒﯿﻪ ﯾﺎ ﭘﺎداش ﺑﺨﺶ ﻫﺎ ﯾﺎ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ در ﻋﻮض ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻫﺪاف ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی در ﻃﻮل ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺑﻮدﺟﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﻣﯽ دﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻨﮑﻪ از وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﺧﻮدداری ﮐﻨﻨﺪ، ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﻮدﺟﻪ ای را اﯾﺠﺎد و ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎی ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﺮآورده ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و اوﻟﻮﯾﺖ ﻫﺎی ﺷﻬﺮ را ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺑﺮد.
خلاصه ماشینی:
بودجه ريزي مبتني بر عملکرد به شهرها اين امکان را مي دهد که فرآيند بودجه را در پرتو ادعاهاي رقابتي براي منابع با استفاده از معيارهاي عيني تقويت کنند: تعيين تخصيص منابع اطمينان از مسئوليت پذيري در بين افراد مسئول مديريت ؛ تمرکز بودجه را به جاي اهداف خاص بخش يا سازمان به اولويت هاي شهر تغيير دهيد.
در اين مقاله ، تنش هاي موجود بين کاربرد بودجه ها و توسعه شيوه هاي انعطاف پذيرتر مديريت مورد بررسي قرار مي گيرد، ما به اين منظور، روي يک مطالعه موردي سازماني به نام آستوريا تمرکز مي کنيم که از يک طرف ، روش هايي را تبيين کنيم که مديران با توجه به آنها، فرايند بودجه بندي را براي رسيدن به اهداف رقابتي و بالقوه انعطاف پذيري و تطابق که مستلزم اجراي مديريت و برنامه ريزي است ، با کنترل هاي مديريتي ديگر ترکيب مي نمايند و از طرف ديگر به خاطر رسيدن به اهداف مالي مشخص ، بودجه ها را با کنترل هاي ديگر ترکيب ميکند.
به هر حال ، آرسن و چاپمن (٢٠٠٤، ٢٠٠٦) پي بردند که اين رويه هاي مديرتي هر چند با توجه به برداشت هاي مشترک از چگونگي ايجاد اقدام و کنش ، مقتضي و بجا هستند، اما به طور رسمي تصويب و تاييد نشده اند و تاحدي فرايندهاي بودجه بندي نرمال بيرون از سازمان را که مديران در آنجا هنوز ملزم به کنترل سلسله مراتبي دقيق و بالقوه هستندف اجرا مي کنند.