چکیده:
لزوم توجه به پایداری در کشاورزی در سطوح مختلف محلی، منطقهای، ملی و جهانی مورد تأیید قرار گرفته است. ارتقای کارایی و مصرف مطلوب عوامل تولید در بهبود پایداری عملیات کشاورزی در راستای توسعه پایدار امری اجتناب ناپذیر است. بر این اساس هدف مطالعه حاضر تعیین کارایی و حد بهینه استفاده از منابع تولید در راستای توسعه پایدار در مناطق روستایی گتوند با استفاده از رهیافت تحلیل پوششی دادههای استوار میباشد. رهیافت بهینهسازی استوار امکان ارزیابی واحدهای تصمیمگیری با دادههای غیرقطعی را فراهم مینماید. دادههای مورد نیاز در منطقه مدنظر از طریق توزیع و تکمیل پرسشنامه در سال 1398 توسط 121برنجکار با در نظر گرفتن جامعه آماری و استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده حاصل شد. نتایج نشان داد، میانگین کارایی کل فنی در سطح احتمال انحراف 50% و سطح عدم اطمینان 20% برابر79/0 میباشد. در نتیجه تولیدکنندگان منطقه مورد مطالعه نهادههای تولید را برای تولید سطح معینی از تولید به صورت بهینه به کار نمیبرند. مقادیر واقعی مصرف نهادهها توسط برنجکاران مناطق روستایی گتوند فاصله زیادی نسبت به مقادیر بهینه برآورد شده دارند. به عبارتی برای همه نهادهها، مازاد مصرف وجود دارد. ناکاراترین نهادهها در پژوهش حاضر سطح زیرکشت و علفکش میباشند. به طوری که میتوان به ترتیب با کاهش 48% و 45% در مصرف سطح زیرکشت و علفکش به سطح بهینه مصرف این نهادهها بدون کاهش در تولید دست یافت. در این راستا جهت افزایش کارایی و در نتیجه بهبود عملیات پایداری کشاورزی در راستای توسعه پایدار، برنامهریزی آموزشی جهت استفاده از تکنولوژیهای مناسب و پیشرفته برای بالابردن بهرهوری عوامل تولید توصیه میشود.
خلاصه ماشینی:
بر اين اساس هدف مطالعه حاضر تعيين کارايي و حد بهينه استفاده از منابع توليد در راستاي توسعه پايدار در مناطق روستايي گتوند با استفاده از رهيافت تحليل پوششي داده هاي استوار ميباشد.
در مطالعه حاضر به دنبال پاسخگويي به اين سؤال هستيم ; آيا کشاورزان مناطق روستايي گتوند در شرايط 1 Robust Data Envelopment Analysis غيردقيق و توأم با ريسک در توليد محصول برنج به صورت بهينه از منابع در دسترس استفاده مينمايند؟ و در توليد اين محصول کارا هستند يا خير؟ بر اين اساس هدف اصلي از مطالعه حاضر تعيين کارايي و حد بهينه استفاده از منابع توليد برنج کاران مناطق روستايي گتوند در راستاي توسعه پايدار تحت شرايط عدم حتميت (کاربرد رهيافت تحليل پوششي داده هاي استوار) ميباشد.
بر اين اساس در مطالعه حاضر به محاسبه کارايي و حد مطلوب استفاده از عوامل توليد در راستاي توسعه پايدار با استفاده از روش تحليل پوششي داده هاي استوار پرداخته شده است .
توصيف آماري وروديها و خروجيهاي مدل (رجوع شود به تصویر صفحه) در جدول نتايج کارايي فني برنج کاران در سطح عدم اطمينان معين (̔ͅΑ) %٢٠ و سطوح احتمال انحراف هر محدوديت از کران خود (p) به ميزان ١٠%، ٥٠% و ١٠٠% را در حالت بازده ثابت نسبت به مقياس در راستاي توسعه پايدار ارئه شده است .
(رجوع شود به تصویر صفحه) ٥) نتيجه گيري در مطالعه حاضر با استفاده از الگوي تحليل پوششي داده هاي استوار کارايي فني برنج کاران در دو حالت بازده ثابت و متغير نسبت به مقياس در راستاي توسعه پايدار مورد ارزيابي قرار گزفت .