چکیده:
براندازی نرم نظام جمهوری اسلامی که در شمار انقلاب های مخملی و رنگی قرار دارد، از مباحث نوظهور در ادبیات فقه سیاسی و جزایی است. شیوه اقدامات براندازان نرم، نوعاً، بهرهگیری از شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی و تمرکز بر حوزه های اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی، با ترغیب به فساد و اشاعه آن، تشویش اذهان عمومی و اختلال در نظم عمومی جامعه، با هدف نیل نظام اسلامی به سوی فروپاشی و سرنگونی است. این واقعیت، ضرورت سخن از جرم انگاری براندازی نرم نظام اسلامی را نمایان می سازد. افساد فی الارض، یکی از عناوین مجرمانهای است که مقاله پیش رو، با روی نهادن به مفهوم شناسی و توصیف ویژگیهای آن، مترصد سنجش امکان انطباق براندازی نرم نظام اسلامی با آن است تا از این رهگذر، به جرم انگاری براندازی نرم نظام اسلامی دست یابد و براندازی نرم نظام اسلامی را یکی از مصادیق و پدیده های مجرمانه نوظهورِ جرم افساد فی الارض، نتیجه گیرد.
خلاصه ماشینی:
فقها، عنوان افساد فی الارض را برای هر رفتار و عملی استعمال مـی کننـد کـه آثـار تخریبی گسترده ای به وجود آورد و موجب بروز فساد گسترده ای گردد؛ مانند اصرار بـر تکرار محرمات و جرایم ، دایرکردن شبکه های فسـاد در سـطح وسـیع ، تجـارت سـموم قاتله ، آتش زدن خانه و کاشانه مردم ، کفن دزدی و احتیال که اختلال در نظـم عمـومی و خروج از احکام الهی و قوانین دینی که موجبات سلب ثبات و امنیت از جامعه را فراهم می آورد (کلینی ، ١٤٠٧ق ، ج٧، ص١٩١؛ صدوق ، ١٤١٥ق ، ص٤٤٧؛ ابن بـراج ، ١٤٠٦ق ، ج٢، ص٥٣٦؛ طوسی ، ١٤٠٠ق ، ص٧١٣؛ همو، ١٣٦٥ق ، ج٤، ص٢٠٧؛ حلبی ، ١٤٠٣ق ، ص٣٨٤؛ ابن حمزه ، ١٤٠٨ق ، ص٤١٧؛ ابن ادریس ، ١٤١٠ق ، ج٣، ص٥١٢؛ محقق حلی ، ١٤٠٨ق ، ج٤، ص١٤٨؛ علامه حلی ، ١٤١٣ق ، ج٩، ص٣٦٤؛ فخـر المحققـین ، ١٣٨٩ق ، ج٤، ص٥٩٤؛ شهید ثانی ، ١٤١٣ق ، ج٢، ص٣٧؛ اردبیلی ، ١٤٠٣ق ، ج١٤، ص٢٧؛ فاضل هندی ، ١٤٠٥ق ، ج٢، ص٤١٩؛ نجفی ، ١٣٦٧ق ، ج٤٣، ص١٢٥؛ مرعشی نجفی ، ١٤١٥ق ، ج١، ص٢٦٥؛ گلپایگـانی ، ١٤١٢ق ، ج٣، ص٣١٦ و هاشـمی شـاهرودی ، ١٣٧٧، ش١٣، ص٣٢).