چکیده:
الحاق به سازمان تجارت جهانی موجب کاهش نرخ تعرفه، افزایش حجم ادغام در تجارت بین الملل و تغییر قیمتهای نسبی میشود. عضویت ایران در این سازمان بر اساس شاخص سطح تجارت بینالملل و شاخص ادغام تجارت بینالملل اثر مثبتی بر صادرات کالاهای این کشور به کشورهای دیگر داشته است. افزایش تصدیگری دولت در اقتصاد، باعث کاهش قدرت رقابت پذیری کالاهای داخلی در سطح بین المللی شده و در مقابل افزایش حضور دولت به صورت حاکمیتی، موجب افزایش قدرت رقابت پذیری کالاهای داخلی با انواع مشابه خارجی شده است. فرضیه تحقیق این است که دولت تصدیگر در امور تجارت بین الملل مانند یک تاجر عمل میکند و به دنبال سود و منفعت میباشد که با این کار مانع تصویب قوانینی خواهد بود تا مسیر را برای عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی فراهم نماید. بهتر است که دولتها امور تصدیگری را به بخش خصوصی واگذار کنند تا موجبات پیشرفت اقتصادی فراهم شود. پژوهش حاضر، با روش توصیفی-تحلیلی و فیشبرداری و مطالعات کتابخانهای در صدد آن است تا نقش الحاق دولت ایران به سازمان تجارت جهانی را مورد بررسی قرار دهد.
Accession to the WTO reduces tariff rates, increases the volume of international trade integration, and changes relative prices. Iran's membership in this organization based on the international trade level index and international trade integration index has had a positive effect on the export of its goods to other countries. Increasing government ownership in the economy has reduced the competitiveness of domestic goods at the international level, and in contrast to increasing the presence of the government as a government, has increased the competitiveness of domestic goods with similar foreign types. The research hypothesis is that the holding government in international trade acts like a businessman and seeks profit, which will prevent the passage of laws to pave the way for Iran's membership in the World Trade Organization. N. It is better for governments to transfer ownership to the private sector in order to lead to economic progress. The present study, with descriptive-analytical method, filing and library studies, seeks to investigate the role of the Iranian government in joining the World Trade Organization.
خلاصه ماشینی:
توصيه سياسي اين است که براي کنترل و از بين بردن اثرات نامطلوب نوسانات درآمدهاي نفتي، تزريق درآمدهاي نفتي به اقتصاد از طريق ساز و کارهاي مناسب کنترل شده و در هر دوره به اندازه روند بلند مدت تنظيم شود که در اين صورت برنامه هاي توسعه اي ملي تامين مالي شده و از سوي ديگر انتقال نوسانات قيمت نفت به بخش خصوصي و ايجاد نتايج زيانبار جلوگيري خواهد شد.
اصولي که هر کشور براي عضويت در سازمان تجارت جهاني بايد بپردازد شامل موارد زير است : ١- آزادسازي تجارت خارجي ٢- آزادي واردات کليه محصولات صنعتي و کشاورزي ٣- لغو محدوديت بر واردات خدمات ٤- حذف حقوق گمرکي بر واردات محصولات صنعتي و کشاورزي ٥- آزادسازي نرخ کالا و خدمات و حذف کليه يارانه هاي غير مستقيم ٦- آزادسازي نرخ بهره ٧- آزادسازي نرخ ارز ٨- لغو انحصاري دولتي و خصوصي ٩- جريان آزاد اطلاعات ١٠- تخصيص بهينه منابع به وسيله بازار ١١- جداسازي دو مفهوم اقتصاد و تامين اجتماعي ١٢- ايجاد دولت ناظر به جاي دولت تعامل در عرصه اقتصاد همچنين مراحل الحاق ايران به سازمان تجارت جهاني شامل ارائه نظامنامه رژيم تجاري ايران به سازمان تجارت جهاني، بررسي و پرسش در مورد گزارش و نظامنامه از ايران ، مذاکرات چند جانبه با ديگر اعضا، مذاکرات دو جانبه ، تصويب نهايي نتايج مذاکرات ايران توسط اعضاي کارگروه و در نهايت ارائه گزارشات نهايي به شوراي عمومي سازمان جهت قطعيت عضويت (پيري، ١٣٩٥، .