چکیده:
امروزه بحث در مورد نشانهشناسی وجنبههای نمایشی، به یکی از دغدغههای مهم صاحبنظران و نظریهپردازان پیرامون مباحث هنر نمایش تبدیل شده است. با توجه به اینکه در عصرحاضر، بعد اجتماعی این علم مورد توجه قرارگرفته است، لذا این پژوهش درصدد تحلیل نشانهشناسی نمایش «خشکسالی و دروغ» به عنوان اثری که هم به لحاظ اجتماعی و هم به لحاظ فرهنگی، از جایگاه خوبی برخوردار بوده است، میباشد. هدف از بررسی نشانهشناسی این اثر، بررسی نمایههای شخصیتی و مکانی، بر مبنای الگوی کنشی گرماس و نظریه پیرس، به منظور تبیین راهبردهای تحلیلی اثر بخش میباشد. پژوهش حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر شواهد نظری اجرایی نمایش است که روش جمع آوری اطلاعات، به صورت کتابخانهای میباشد که در نهایت، پس از بررسی نمایش خشکسالی و دروغ و آیتمهای مربوط به آن، جنبۀ نشانهشناختی آن را استخراج کرده و با تعاریف و الگوهای مطرح شده در بحث نشانهشناسی و الگوی کنشی گرماس و نظریه پیرس مطابقت داده و به تعریف جدیدی از این تطابق دست پیدا نموده است.
Today, the discussion of semiotics and dramatic aspects has become an important preoccupation of experts and theorists on the subjects of the performing arts. Considering that nowadays, the social aspect of this science has been taken into consideration, therefore this research tries to analyze the semiotics of the show “Drought and Lies” as a work that has had a good position both socially and culturally. . The aim of the semiotic analysis of this work is to examine the personality and spatial profiles, based on Germas’s action model and Peirce’s theory, in order to explain effective analytical strategies. The present research is descriptive-analytical and based on the theoretical evidence of the performance of the show, and the method of collecting information is in the form of a library, which finally, after examining the show Drought and Lies and its related items, extracted its semiotic aspect and It has corresponded with the definitions and patterns proposed in the discussion of semiotics and Garmas’s action model and Peirce’s theory and has reached a new definition of this correspondence.
خلاصه ماشینی:
پژوهش حاضر به صورت توصيفي-تحليلي و با تکيه بر شواهد نظري اجرايي نمايش است که روش جمع آوري اطلاعات ، به صورت کتابخانه اي ميباشد که در نهايت ، پس از بررسي نمايش خشکسالي و دروغ و آيتم هاي مربوط به آن ، جنبۀ نشانه شناختي آن را استخراج کرده و با تعاريف و الگوهاي مطرح شده در بحث نشانه شناسي و الگوي کنشي گرماس و نظريه پيرس مطابقت داده و به تعريف جديدي از اين تطابق دست پيدا نموده است .
شروع نمايش با صداي قيچي زني آلا آغاز ميگردد که در حال کوتاه کردن موهاي همسرش اميد است و در طرف ديگر، صحنه کاناپه اي بزرگ قرار دارد و مردي جوان تر به نام آرش با شخصيت بذله گو و نقادانه قرار دارد که خود را با اولين ديالوگ در زمينه شباهت مردان به يکديگر و تفاوت زن ها با هم نشان ميدهد.
در همين اثنا، صداي گوشي اميد براي بار دوم به مجادله لفظي پايان ميدهد و دوباره اميد از آرش ميخواهد تا پاسخ دهد از مکالمه صورت گرفته مشخص ميشود فرد تماس گيرنده همسر پيشين اميد، ميترا است که براي يک کار حقوقي نياز به کمک اميد دارد و اميد براي کمک به او يک قرار براي ساعت سه بعدازظهر همان روز با ميترا ميگذارد که باز نگرانيهاي آلا از اين ملاقات و پذيرفتن کمک به ميترا، مجادله جديدي را ميان اميد و آلا ايجاد ميکند و صداي وجدان اميد که در مقابل صحبت هاي آلا واقعيت وجودي اميد را به مخاطبانش نشان ميدهد، در مقابل صحبت هايي که در ظاهر به خاطر ترس از آلا به دروغ مجبور است بگويد در صحنه شنيده ميشود.