چکیده:
زمینه مطالعه: این مقاله اولین پژوهش در زمینهی اقتباسهای دیوید ممت میباشد.
هدف پژوهش حاضر بهمنظور بررسی الگوهای فیلمنامهای و بیان روند اقتباس در آنها از گونه تئاتریشان میباشد بهگونهای که
به یک کپی صرف دچار نگردند. مسئله تشابهات و وابستگیهای سه هنر آدبیات و سینما و تغاتر همواره مطرح بوده است. که در
اینجا به بررسی رابطه تئاتر و سینما با محوریت آثار دیوید ممت پرداخته میشود.
روش: تحلیلی توصیفی. بر اساس دادههای گردآمده کتابخانهای و همچنین مرور فیلمنامهها و نماپشنامههای ممت.
نتیجهگیری نهایی: با این وصفء بدیهی است که خیلی از نمایشنامهها عملا در مقابل فیلمنامه شدن مقاومت میکنند و
تبدپلناپذپرند. نمایشنامهای که در بطن خود. ء دارای عناصر واقعگرایانه باشندء بهترین گزینه برای اقتباس میباشند. برای
اقتباس از نمایشنامه باید از این نکته مطمئن شد که جادوی خاص نمایشء مدیون فضای تئاتری آن نیست. موارد شکست در
فیلمنامههای اقتباسشده از نمایشنامه بیش از موارد موفقیتآمیز در این زمینه بوده است. در نگاه اولء چنین به نظر میرسد
منحصربهفرد خود است و هنگامی که تصمیم به تبدیل برای فیلمنامه گرفته میشود. باید این نکته را همواره به خاطر داشت که
در این راه میبایست جادوی جدیدی برای فیلم خلق کرد. برای انجام فرآیند اقتباس از گونهی تئاتری به فیلمنامه میبایست در
ابتداء دو مدیوم سینما و نمایش را بهخوبی شناخت. زیر گرچه در ظاهر دارای مشابهتهای فراوان میباشند اما در نفس آنها
تفاوتهای بسیاری است که اگر آنها را نادیده بگیریم؛ فیلمنامه محکوم به شکست است. دیوید ممت از آن دسته هنرمندان
تجربهگرایی میباشد که سیر تحولی کارهای او جای تعمق و تفحص فراوان دارد که تمرکز در اینجا بر روی آثاری است که خود
او نمایشنامههایش را به رشته تحریر درآورده و فیلمنامههای آنان را از آثارش اقتباس کرده و اشکالات و مزیتهایی را که این
روند ایجاد شده را مورد بررسی قرار میدهیم و بهگونهای به تطبیق نمایشنامههای دیوید ممت با فیلمنامههای خود او
میپردازیم و میبینیم که در چه مقولهای در این زمینه توانسته با موفقیت عمل کند و در چه زمینهای دچار شکست گردیده
خلاصه ماشینی:
ديويد ممت از آن دسته هنرمندان تجربه گرايي ميباشد که سير تحولي کارهاي او جاي تعمق و تفحص فراوان دارد که تمرکز در اينجا بر روي آثاري است که خود او نمايشنامه هايش را به رشته تحرير درآورده و فيلم نامه هاي آنان را از آثارش اقتباس کرده و اشکالات و مزيت هايي را که اين روند ايجاد شده را مورد بررسي قرار ميدهيم و به گونه اي به تطبيق نمايشنامه هاي ديويد ممت با فيلم نامه هاي خود او ميپردازيم و ميبينيم که در چه مقوله اي در اين زمينه توانسته با موفقيت عمل کند و در چه زمينه اي دچار شکست گرديده است .
شايد وجود الگوي مناسب در اين راه با توجه به نمايشنامه هايي که در جهان به عنوان اثر قابل اقتباس مطرح شده اند، بتواند روند اقتباس را به سمت و سويي ببرد و حتي نويسنده را به اين فکر وادارد که الگوي خود را بر مبناي ديگر الگوها بنا نهد، کما اينکه ديويد ممت بدون واهمه اين کار را در آثارش به انجام مي رساند.
Barton Palmer , William 0Robert Bray 2 A Theory of Adaptation 1 2 linda hutcheon 2 2 THEATRICAL TRANSLAT3ION AND FILM ADAPTATION 2 Phyllis Zatlin 4 ٥- با پايان داستان به اين شيوه ، نويسنده سعي در گفتن چه چيز داشته است ؟ هرچقدر هم با شخصيت «لوين » احساس همدردي شود، نبايد فراموش کرد که او مهروموم هاي زيادي در اين حرفه با دروغ هايش زندگيهاي فراواني را نابود کرده است .