چکیده:
بیان مسیله:
در چند دهه اخیر، شهرهای جهانی در ابداع خدمات، هماهنگ سازی جریان های اطلاعات، و توان رقابت در فضای جریان ها نقشی حیاتی یافته اند. واکاوی مساله جهانی شدن کلانشهرها از طریق چشم اندازسازی مبتنی بر گردشگری پزشکی و برنامه ریزی برای بهره برداری از خدمات درمانی و برخورداری از توسعه ناشی از آن به یک ضرورت تبدیل شده است. از بین انواع مختلف خدمات، این الگوی فعالیتی به دلیل برخورداری از ماهیت ویژه اجتماعی و اقتصادی و استمرار زمانی، میتواند زمینه ساز تغییر منظرین کلانشهر به عنوان یک گره در شبکه شهرهای جهانی گردد و از این طریق روابط پیچیدهای با جهانی شدن ایجاد نماید.
هدف
این پژوهش سعی دارد تا با استخراج و بررسی مفاهیم، عناصر و رویکردهای مطرح، یک چارچوب نظری جامع برای تحلیل امکان توسعه و ارتقاء جایگاه کلانشهرها به عنوان مقصد گردشگری پزشکی در فضای جریان ها تدوین کند. طبق مدل طراحی شده میتوان دریافت متغیرهای مستقل مساله در فضای جهانی شدن کدامند و از طریق چه روابطی بر متغیر وابسته اثرگذارند.
روش تحقیق:
روش تحقیق بر حسب هدف کاربردی و از حیث گردآوری داده ها از نوع توصیفی تحلیلی است. در بخش - توصیفی از نوع مطالعات زمینه یابی و در بخش تحلیلی، از نوع مطالعات اکتشافی کتابخانهای است. پس از بررسی مفاهیم - و عوامل موثر بر گردشگری پزشکی، مدل های موجود و تجارب مقاصد جهانی ارزیابی شده و سپس چارچوب جامع بازتعریف جایگاه خدمات پزشکی در کلانشهرها با استفاده از انطباق استراتژی های توسعه محصول با شاخص های شهرجهانی تبیین گردیده است.
نتیجه گیری
دستاوردهای پژوهش و ماهیت فرایند حاکم بر چارچوب فوقالذکر مبین آن است که در عصر جهانی شدن توجه به مولفه های منظرین سرزمین و شهر، با رویکردی راهبردی موجب افزایش رقابتپذیری صنعت گردشگری پزشکی شده، و زمینه توسعه کلانشهرها در جهت بهره وری از ظرفیت های اقتصادی، فرهنگی، تاریخی، سیاسی و اجتماعی را مهیا می سازد.
خلاصه ماشینی:
نتيجه گيري : دستاوردهاي پژوهش و ماهيت فرايند حاکم بر چارچوب فوق الذکر مبين آن است که در عصر جهاني شدن توجه به مولفه هاي منظرين سرزمين و شهر، با رويکردي راهبردي موجب افزايش رقابت پذيري صنعت گردشگري پزشکي شده ، و زمينه توسعه کلانشهرها در جهت بهره وري از ظرفيت هاي اقتصادي ، فرهنگي ، تاريخي ، سياسي و اجتماعي را مهيا مي سازد.
چه ، به عنوان يک کارکرد جديد شهري، بصورت گسترده و به ويژه در کشورهاي در حال توسعه ، به يکي از زمينه هاي مورد توجه در توسعه منطقه اي تبديل شده است (هيونگ وديگران ، ٢٠١٠: ٢٦٤)؛ در چند دهه اخير، شهرهاي جهاني نقشي حياتي در ابداع خدمات ، هماهنگ سازي جريان هاي اطلاعات ، مديريت فعاليت هاي اقتصادي، تجاري و فناوريهاي نوين ، و توان رقابت در فضاي جريان ها يافته اند(قورچي و ديگران ،١٣٩٤)؛ فرايند جهاني شدن با روابطي پيچيده منجر به تغييراتي در کلانشهرها ميشود و شهرها نيز فرآيندهاي جهاني را تحت تاثير قرار ميدهند (گيدنز، ١٣٨٤: ٤٣).
در شرايطي که بسياري از کلانشهرهاي منطقه آسيا در تدوين سياست هاي توسعه شهري، خود را به عنوان مقصد اصلي گردشگري پزشکي بازاريابي و مطرح ميکنند (ايزدي،١٣٩١: ٧٠) واکاوي مساله جهاني شدن کلانشهرها از طريق چشم اندازسازي مبتني بر گردشگري پزشکي و برنامه ريزي براي بهره برداري گسترده تر از ظرفيت هاي موجود بهداشتي-درماني و برخورداري از توسعه ناشي از آن به يک ضرورت تبديل شده است .