چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی نقش صبوری مادر در حوزه های مختلف تربیتی فرزند از دیدگاه آیات قرآن کریم و روایات معصومین (ع) صورت گرفته است. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و جامعه پژوهشی آیات قرآن کریم و روایات معصومین (ع) و نیز متون تربیتی است که به نحوی با مسایل مربوط به تربیت فرزند در ارتباط می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد صبوری مادر نقش کلیدی و بی بدیلی در تربیت فرزندان دارد. مادر با بالا بردن آستانه تحمل خویش و صبوری در راه تربیت فرزند، در حوزه های مختلف تربیتی تاثیرات عمیق و پایدار بر فرزند خویش می گذارد. صبوری مادر در آموزش و انتقال مفاهیم اصیل دینی به فرزند بسیار موثر بوده و موجب استحکام باورهای دینی در او می شود. او می تواند با ارایه اخلاق پسندیده و اعمال نیکو، فرزندان را به سوی آن ها سوق دهد. مادر می تواند با صبر و حوصله در مقابل ناسازگاری های فرزند و احترام به احساسات و علایق او موجب افزایش عزت نفس و خودباوری در فرزند شود. هم چنین می تواند با ایجاد فضای آرام و معنوی و تشویق فرزند در کارهای نیک و صبر و تحمل در کارهای ناشایست موجب شکوفایی استعدادهای شناخته شده و خلاقیت در او شود. یک مادر شایسته می تواند با صبر و استواری و رعایت آداب و موازین دینی از خطاها و لغزش های غریزی فرزندش پیش گیری کند. او با با صبوری و محبت ورزیدن حساب شده می تواند موجب تعادل عاطفه و صمیمیت در فرزند -شود. مادر هم چنین می تواند با صبوری و چشم پوشی از بسیاری از فعالیت های روزانه و حتی تفریحات خویش از شادابی فرزند خود حفاظت کند.
خلاصه ماشینی:
روش این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و جامعه پژوهشی آیات قرآن کریم و روایات معصومین (ع) و نیز متون تربیتی است که به نحوی با مسائل مربوط به تربیت فرزند در ارتباط میباشد.
مادر با تعلیم و تربیت صحیح موجب رشد و کمال و تعالی روح و روان فرزند میشود و روح جامعه را تعالی میبخشد و این مهم مستلزم حوصله کافی، تحمل مشقتها و صبر در برابر ناملایمات زندگی است.
با توجه به پژوهشهای فوق و عدم مشاهده پژوهشی در موضوع مورد بحث اهمیت این پژوهش معلوم میشود و آن از این جهت است که تبیین میکند تعلیم و تربیت فرزند تنها با تحمل وصبوری مادر به نتیجه مطلوب میرسد.
بر این اساس، دانشمندان تعلیم و تربیت با توجه به تواناییهای ویژه دوران کودکی در آموختن مفاهیم و معارف، رعایت اصل تدریج را مسئله مهمی تلقّی نمودهاند که لازمه آن صبوری مادر است که در رده سنی به آموزش چه معنا و مفهومی بپردازد و از زیادهروی و سختگیری پرهیز کند که بهواسطه آن فرزندان آموزههای دینی را بهطور کامل و صحیح فرا می گیرند.
مادر بهعنوان اولین مربی انسان با رنجها و مشقتها و بسیاری از ناملایمات زندگی روبرو میشود که با آراستن خود به فضیلت صبر و بهکارگیری رفتار و کردار پسندیده میتواند نقش منحصر به فردی در تربیت فرزند ایفا کند.