چکیده:
احساس شادی و نشاط برای تمام نسلهااز مهم ترین نیازهای بشری است.شادی و نشاط یکی از ضرورت هاو نیاز های اساسی زندگی انسان ها است و به اقتضای شرایط پیچیده دنیای کنونی، بیش از هر وقت نیاز به آن احساس می شود. نه تنها همه اندیشمندان، بلکه حتی مردم معمولی نیز درباره ضرورت و اهمیت شادی درک مشترکی دارند. رسانه ها و به ویژه رسانه ملی در کشور ما که در میان سایر دستگاه های فرهنگی تبلیغی از ویژگی های ممتاز و خاصی برخوردار است و در حوزه نفوذ، تاثیر و جذب مخاطب از قابلیت ها و ظرفیت بیشتری برخوردار است، نقشی حائز اهمیت و بی بدیل در ایجاد، گسترش و نهادینه شدن شادی و نشاط در جامعه دارند. در این پژوهش سعی بر آن است که به اهمیت و جایگاه شادی و نشاط بپردازیم و ابعاد، چالش هاو ظرفیت خلق آن در بستر رسانه ملی را مورد واکاوی قرار دهیم.
خلاصه ماشینی:
کلمات کليدي: شادی و نشاط، رسانه ملی، شادی در اسلام، توسعه پایدار 1- مقدمه شادی چیست؟ چرا باید شاد باشیم؟ دلیل غیبت حضور شادی در جامعه ما چیست؟ ما تا چه اندازه با مبانی و دیدگاه های نظری شادی و نشاط آشنا و مانوس هستیم؟دین اسلام چگونه به موضوع شادی پرداخته است؟ و برای اینکه مردم و جامعه شادتری داشته باشیم، چه باید کرد؟ نقش صدا و سیما در خلق و گسترش شادی آفرینی چیست؟ این تحقیق باب ورود به راهی در راستای یافتن پاسخ پرسش های فوق است و قصد دارد ما را به یک فهم علم محور از شادی و نشاط برساند و در ادامه به نقش قابل توجه رسانه ملی در ایفای شادی آفرینی مطلوب و تزریق آن به آحاد جامعه می پردازیم.
درون مايه: جامعه شناختي نظريه/رويكرد: نظريه ساختاري هالرو هادلر ]16[ ماکس هالر و مارکز هادلر، در بحث تاثیرات ساختارها بر هیجانات و به طور خاص شادی، چهار حوزه مرتبط با هم را از یکدیگر متمایز کرده اند: 1) شبکه ها و روابط اساسی شخصی(بافت اجتمااعی خرد) 2) همبستگی ها و وابستگی های اجتماعی- فرهنگی و نوع دوستی(بافت اجتماعی خرد) 3) مشارکت ها و موقعیت های شغلی و وضعیت پایگاه اجتماعی(بافت اجتمااعی خرد) 4) بافت نهادی و کلان اجتماعی- سیاسی(بافت اجتماعی کلان) این نظریه مبتنی بر این اصل است که درجه توسعه یافتگی جوامع به لحاظ اجتماعی- سیاسی و حتی اقتصادی و فرهنگی، بسترهای ایجاد شادی را فراهم می کند.
درون مايه: اقتصادي نظريه/رويكرد: شرايط عيني ]17[ این گروه از نظریه های شادی بر میزان و چگونگی تاثیر عوامل عینی و بهبود شرایط مادی بر سطح شادمانی شهروندان پرداخته اند؛ پول مردم را شاد می سازد، مشروط بر آنکه خیلی فقیر باشند و یا در کشورهای خیلی فقیر زندگی کنند.