چکیده:
فضاهای سبز شهری یا پارکهای شهری به عنوان یکی از فضاهای عمومی، به دلیل داشتن کارکردهای مختلف از قبیل اجتماعی، اقتصادی، اکولوژیکی جزء مهمترین بخشهای محیط شهری به شمار میآیند و نقش و تاثیر آنها در کیفیت زندگی و محیط زیست شهری به خوبی مشهود است. تحقیق حاضر به صورت تحلیلی و توصیفی انجام پذیرفته است و همچنین با شیوه استلالی به منابع و متون معتبر کتابخانهای، استنادی و شبکه جهانی اینترنت نیز ارجاع شده است و سعی در تحلیل و بررسی نقش فضاهای سبز شهری در کیفیت زندگی و محیط زیست شهری (مورد مطالعه: شهرستان خوی) میباشد. توسعه فضای سبز شهری که موجب تولید اکسیژن، تعدیل دمای محیط، جذب آلودگیها، تثبیت خاک مخصوصا در سطوح شیبدار، افزایش رطوبت، زیباسازی محیطی، کنترل آلودگی صوتی و بصری و. . . میشود، باعث بالا رفتن کیفیت محیط زیست شهری شده و فضای مناسبی را برای تعاملات اجتماعی و گذراندن اوقات فراغت برای شهروندان میباشد. طراحی فضاهای سبز شهری و استقرار درختان در شهرها، باعث برآورده ساختن بخشی از نیازهای اجتماعی، فرهنگی و روان شناختی شهروندان میشود. فضاهای سبز شهری و به تبع گیاهان و درختان کاشت شده در آنها نقش اجتماعی مهمی را در کاهش تنشها و نیز بهبود سلامت فردی بازی میکنند. در مکانیابی بهینه و توزیع فضاهای سبز شهری و ایجاد پارکها در سطح شهرستان خوی روش مناسبی اتخاذ نشده است، اگر این کار درست و بهینه انجام شود چه بسا میتوان تاثیر فضای سبز در تامین آرامش، آسایش، امنیت روحی، ایجاد انگیزه و الهام فکری و هنری و. . . را به وضوح در طراحی و برنامهریزی فضاهای سبز شهری و پارکها مشاهده نمود.
خلاصه ماشینی:
تحقیق حاضر به صورت تحلیلی و توصیفی انجام پذیرفته است و همچنین با شیوه استلالی به منابع و متون معتبر کتابخانهای، استنادی و شبکه جهانی اینترنت نیز ارجاع شده است و سعی در تحلیل و بررسی نقش فضاهای سبز شهری در کیفیت زندگی و محیط زیست شهری (مورد مطالعه: شهرستان خوی) میباشد.
ایمانیان و بهادری جهرمی (1401)، به بررسی اهميت فضاي سبز شهري بر کيفيت زندگی، پرداختهاند که نتایج بررسیها نشان میدهد که فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که مهمترین اثر فضای سبز در شهرها، کارکردهای محیط زیستی، یا بازدهی اکولوژیکی آنهاست که شهرها را برای زیست مساعد میسازد و با آثار مخرب گسترش صنعت و حمل و نقل مقابله میکند و موجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان میشود (ایمانیان و بهادری جهرمی، 1401: 50).
شکور، قائدشرفی و مشک سار (1402)، تحلیلی بر نقش پارکها و فضای سبز شهری در ارتقای کیفیت زندگی شهری (نمونه موردی: منطقه 6 شهرداری شیراز)، داشتهاند که نتایج مطالعات حاکي از آن است که برای شهروندان شيرازی شاخص زیست محيطي با ميانگين رتبهای 58/4 بيشترین تاثير و شاخص زیبایي شناختي با ميانگين رتبهای 87/2 کمترین تاثير را بر کيفيت زندگي داشته است، همچنين با توجه به این که مقدار سطح معني داری کمتر از 5 درصد است، بين شاخصها از نظر ميزان اهميت تفاوت وجود دارد (شکور، قائدشرفی و مشک سار، 1402: 111).
Geo-Spatial Approach for Urban Green Space and Environmental Quality Assessment: A Case Study in Addis Ababa City.
Green space benefits for health and well-being: A life-course approach for urban planning, design and management.