چکیده:
نظریه امنیتیسازی یکی از پر کاربردترین نظریات امنیتی معاصر است که توسط پژوهشگران در تبیین پدیدهها و مسائل مختلف امنیتی به کار گرفته شده است. این نظریه که ابتدا توسط مکتب کپنهاگ ارائه شد، همچنان در معرض اصلاح و نوآوری است تا با پوشاندن نقاط ضعف نظری و اجرایی خود قابلیت کاربردی خود را ارتقا بخشد. مقاله حاضر با تکیه بر مطالعات اسنادی درصدد توضیح بخشی از این تلاشها و تبیین برخی از این نوآوریها است که با عنوان نظریهپردازان «پسا کپنهاگی» مشهور شدهاند. نگاه این اندیشمندان به امنیتیسازی بیشتر از آبشخور نظریات جامعهشناسانه سیراب شده و آنها درک برساختگرایانه از امنیت را وسعت بخشیده اند. آنها علاوه بر نقش کنش گفتاری، از نقش بافت در تقویت یا تضعیف امنیتیسازی سخن گفته، خواهان توجه بیشتر به نقش مخاطب در فرایند امنیتیسازی بوده و تصویری پیچیدهتر و کاملتر از امنیتیسازی ارائه مینمایند. آنها همچنین سعی دارند با تمرکز بر مسائل روششناسی، قابلیت کاربردی سازی این نظریه را ارتقا بخشند. با این حال، ماهیت هیبریدی نظریه، زمینهوندی آن، مشکلات روششناسانه و برخی ابعاد مغفول نظریه از مهمترین چالشهایی هستند که مشکلاتی را در حوزه نظر و عمل برای آن فراهم نموده است.
Securitization theory is one of the most widely used contemporary security theories, which has been used by researchers to explain various security phenomena and issues. This theory, which was first presented by the Copenhagen school, is still subject to modification and innovation to improve its practicality by covering its theoretical and operational weaknesses. Based on documentary studies, this article tries to explain some of these efforts and explain some of these innovations, which are known as "post-Copenhagen" theorists. The view of these thinkers on security is more watered than sociological theories and they have expanded the constructionist understanding of security. In addition to the role of speech act, they have talked about the role of context in strengthening or weakening security, they want to pay more attention to the role of the audience in the process of security, and present a more complex and complete picture of security.They also try to improve the applicability of this theory by focusing on methodological issues. However, the hybrid nature of the theory, its context, methodological problems and some neglected aspects of the theory are among the most important challenges that have created problems for it in the field of opinion and practice.
خلاصه ماشینی:
اين نظريه سعي در پاسخگويي به سؤالات پيوسته زيـر را دارد: چـه چيـزي بـه عنـوان يـک مسـأله امنيتي محسوب مي شود ، چرا برخي چالش ها تبديل به يک مسأله امنيتي شده در حالي که ديگـر چالش ها چنين نمي شوند، چگونه تصاوير تهديد در عرصـه سياسـي درک مـيشـوند، آيـا حـوزه امنيت و حوزه سياست دو قلمرو داراي هم پوشاني بوده يا دو حيطه جدا از هم مي باشند؟ صاحب نظران مکتب کپنهاگ در چارچوب نظريه امنيتيسازي با ترکيبـي از يـک فهـم واقـع بينانــه (امنيــت بــه مثابــه بقــاي دولــت )، نظريــه کــنش گفتــاري٢ آســتين (بويژه در خوانشــي پساساختارگرايانه از آن )، فلسفه سياسي اشميت (امـر اسـتثنا و وضـعيت اضـطرار) و ايـده برسـازي اجتماعي٣ سعي در پاسخگويي به سؤالات فوق را دارند.
(٣-٢٠١١:٢ ,Balzacq) استرايتزل نيز با بهره گيري از نگاه جامعه شناسانه معتقد است کـه در تحليل فرايند امنيتيسازي بايستي به دو بعد توجه داشت : يکي بعد زباني- اجتمـاعي٤ اظهـارات امنيتي و مفصل بندي گفتماني که از حرکت امنيتيکننده در چارچوب شبکه اي از قواعد برسازانه و منابع زباني روي ميدهد تا بازيگران امنيتيساز به کمک آن مخاطبشان را متقاعد بـه تهديـد بـودن 1 ١١٠ سال شانزدهم | شماره شصتم | پاييز ١٤٠٢ 1.
چـرا برخـي اجتماعـات سياسـي بيشتر احتمال دارد تا بازيگران و پوياييهاي معيني را به مثابه تهديد بنگرند؟ روايت هاي تـاريخي، فرهنگي و هويتي چه نقشي در پيريزي يا مشروع سازي اشکال ويژه امنيتي دارنـد؟ تـا چـه انـدازه امکان پذيري سياسي، بر اساس مخاطب هدف کنش هاي گفتـاري مشـخص شـده اسـت ؟ چگونـه برخي صداها در تعريف امنيت و تهديد توانمند شده و برخي ديگر به حاشيه رانده شـده انـد؟ اينهـا سؤالات محوري در باب نقش عوامل زمينه اي در امنيتيسازي هستند که در نظريه مکتب کپنهاگ توجه چنداني به آنها نشده است .