خلاصه ماشینی:
"تنها چیزی که غربت مرگبار آدمی و تحیر اضطرابانگیز او را به روشنی و صفا مبدل کرده خلوت با پروردگار و عبادت اوست، یاد اوست که به نهانخانه درون انسان نفوذ کرده و مأنوستر از آغوش مادر برای کودک شیرخوار، به انسان آرامش و راحتی میبخشد و نور الهی است که مثل چراغی فروزان از آغاز حیات انسان تا آخر عمر، به او گرمی و نشاط میبخشد و اگر کسی با این منبع نور و روشنایی ارتباط داشته باشد، شاهراه حیات را گم نخواهد کرد.
اما کسانی که به دریای رحمت الهی راه پیدا کردهاند و هر روز پنج بار خود را با آب زلال معرفت شستوشو میدهند، دلهایشان نورانی و پاکیزه است و نگرانی و هراسی ندارند و غم و اضطرابی که دیگران نسبت به گذشته و آینده دارند، به وجود آنها راه ندارد و امنیت و آرامش واقعی بر وجود آنها حکمفرماست و به فرموده قرآن کریم: «اولئک لهم الأمن» (انعام: 82)؛ آنها در امنیت و آرامشند و به تعبیر دیگر، دلهایشان به یاد خدا آرام و مطمئن است.
محمد بن سنان از حضرت رضا علیهالسلام روایت میکند که حضرت در پاسخ پرسشهای او درباره فلسفه نماز نوشتند: «علت نماز آن است که نماز اقرار به ربوبیت خداوند بزرگ، نفی شریک برای او، قیام در پیشگاه او با حالت فروتنی و خضوع و درخواست آمرزش گناهان، و نهادن پیشانی به خاک به منظور تعظیم خداوند بزرگ، و نیز بدان منظور است که انسان همواره به یاد خدا باشد و او را فراموش نکند و با حالت فروتنی و کرنش، پیشرفت امر دین و دنیای خود را بخواهد."