چکیده:
پولشویی عبارت است از تبدیل یا انتقال یک دارایی، با هدف پنهان کردن منشأ
غیرقانونی آن دارایی و یا کمک به هر شخصی که با چنین جرایمی سر و کار دارد. برخی
از موانع و مشکلاتی که ممکن است پولشویی برای اقتصاد به وجود آورد، عبارتاند از:
ایجاد اختلال در سیاستگذاریهای کلان کشور، تضعیف بخش خصوصی، ایجاد موانع برای
خصوصیسازی، افزایش نرخ تورم، تضعیف یکپارچگی و تمامیت بازارهای مالی، افزایش
ریسک اعتبار، اختلال در سرمایهگذاری درازمدت داخلی و خارجی، افزایش فعالیتهای
زیرزمینی، تسهیل در سودآوری فعالیتهای مجرمانه، افزایش هزینههای دولت و فرار
سرمایه. زمینههای جرم پولشویی در ایران عبارتاند از: فساد اقتصادی، قاچاق کالا و
مواد مخدر و عدم نظارت کافی بر نظام مالی کشور. برای بررسی آثار منفی پولشویی بر
رشد اقتصادی در ایران از الگوی (مدل) رشد سولو ـ سوآن استفاده شده است. علامت منفی
متغیرهای logCrime1 (اختلاس، ارتشاء و جعل) و logCrime2 (کشفیات قاچاق مواد مخدر)
ارتباط منفی بین پولشویی و رشد اقتصادی را تأیید میکند.
خلاصه ماشینی:
"ورود سرمایههایی که در پی شستشو هستند، به هیچ عنوان به مفهوم سرمایهگذاری در معنای متعارف نیست و به عکس با ایجاد شبکههای فاسد و غیرقانونی در کنار این سرمایهها باعث بروز مشکلات متعددی در اقتصاد کشور میشود که ذیلا به بعضی از آنها اشاره خواهیم کرد: «ضعف نظام آماری و نقص اطلاعات» برای برنامهریزی یکی از ضعفهای عمدة هستههای تحقیق در کشورهای مختلف است و پولشویی با تغییر در اطلاعات مربوط به حجم پول، تقاضای پول، نرخ بهره، ارز و قیمت سایر داراییهای سرمایهای و...
ورود سرمایههای نامشروع، امکان سرمایهگذاری واقعی داخلی و خارجی در کشور را از بین میبرد و به دلیل آن که هدف افراد پولشو در وهلة اول پنهان کردن منشأ غیرقانونی پول است و سودآوری برای آنها از اهمیت کمتری برخوردار است، لذ بیشتر اوقات سرمایه خود را در جاهایی سرمایهگذاری میکنند که دارای توجیه اقتصادی نیست و بدین صورت، باعث کاهش بهرهوری سرمایه، اتلاف منابع، تسهیل فساد مالی داخلی و افزایش جرایم میشوند و تخصیص منابع را دچار انحراف میکنند؛ لذا در صورتی که سرمایههای حاصلشده از راههای غیرقانونی زیاد باشد، این سرمایهها به سوی سرمایهگذاریهایی که از آنها به سرمایهگذاری عقیم (sterile investment) تعبیر میشود؛ مانند سرمایهگذاری در داراییهای غیرمنقول به خصوص اشیای هنری، جواهرآلات و اتومبیلهای تجملی و...
البته این بدان معنا نیست که بانکها و مؤسسات مالی غیربانکی تحت نظارت بانک مرکزی مکان مناسبی برای پولشویان نیست و پولشویان در آن احساس امنیت نمیکنند بلکه به معنای آن است که چون نهادهایی مانند تعاونیهای اعتبار و صندوقهای قرضالحسنه با ضریب امنیتی بیشتر برای انجام فعالیتهای پولشویی وجود دارند، دیگر نوبت به بانکها نمیرسد وإلا بانکها و سایر نهادهای مالی تحت نظارت نیز استعداد بالقوهای در تطهیر پول دارند که باید این نقاط ضعف بر طرف شود که کشور توسط پولشویان تهدید نشود."