چکیده:
انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 چندین گروه،طبقه و حزب با عقاید ناهنگون،که همه آنها مخالف رژیم پیشین بودند را متحد ساخت.در انقلاب اسلامی ایران نیز همانند بسیاری از انقلابها،پس از پیروزی انقلاب،این ائتلاف چندان دوام نیاورد.مطابق نظریه کرین برینتون،بعد از پیروزی انقلاب،میانهروها بر سر کار میآیند.اما پس از مدت کوتاهی توسط تندروها به حمایت از رژیم پیشین و استفاده از روشهای غیرانقلابی متهم میشوند.منازعه تندروها و میانهروها،به پیروزی تندروها و انحصار قدرت توسط آنها میانجامد.انقلاب اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست.رویدادهایی که از 22 بهمن 1357 تا تیرماه 1360 در ایران به وقوع پیوست،بازتابی از منازعه انقلابی در فرایند انقلاب میباشد.با توجه به این چارچوب نظری،در این پژوهش،تأکید بر تقابل بنی صدر،آخرین بازمانده میانهروها و حزب جمهوری اسلامی،نماد انقلابهای اسلامگرا میباشد.سرانجام این منازعه،شکست بنی صدر و حذف میانهروها از عرصه قدرت میباشد.
خلاصه ماشینی:
"این پژوهش،تأکید بر تقابل بنی صدر،آخرین بازمانده میانهروها و حزب جمهوری اسلامی،نماد
انقلاب اسلامی ایران-بنی صدر-حزب جمهوری اسلامی-امام خمینی-آیت الله بهشتی
مرحله دوم منازعه انقلابی در فرایند انقلاب اسلامی ایران بود.
منازعه تندروها و میانهروها پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران میباشد.
همان ماههای آغازین پیروزی انقلاب که بنی صدر با انتخاب امام به عضویت شورای انقلاب
اختلافات بنی صدر و حزب جمهوری اسلامی:
اختلافات بنی صدر با حزب جمهوری اسلامی و سایر مخالفان رئیسجمهور بررسی خواهد
بنی صدر،پس از انتخابات ریاست جمهوری آشکارا اعلام کرد انحصار سیاسی در کشور
بهشتی در نخستین واکنش به سخنان بنی صدر گفت:«حزب جمهوری اسلامی به دعوت امام
حزب جمهوری اسلامی این انتخابات،بویژه انتخابات پایتخت را تحت کنترل خود دارد.
بود نخستوزیر بیشتر با مجلس و حزب جمهوری اسلامی(که مجلس را در اختیار داشت)
پس از پیروزی انقلاب مهمترین دغدغه میانهروها این است که تودههای انقلابی را از
در دوره ریاست جمهوری بنی صدر نیز این نهادها و همچنین،تشکیلات غیررسمی
بنی صدر معتقد بود:«ریاست جمهوری در جریان حل و فصل مسئله گروگانها قرار
سعی داشتند میان بنی صدر و حزب جمهوری اسلامی به نوعی تعادل برقرار سازند(روزنامه
بنی صدر و مسئول یگان حفاظت ریاست جمهوری درخصوص حوادث چهاردهم اسفند به
میان نیروهای موسوم به اسلامی که همان حزب جمهوری اسلامی بود و بنی صدر و
روحانیت مبارز که در انتخابات ریاست جمهوری از بنی صدر حمایت کرده بود،طی بیانیهای
در انقلاب اسلامی نیز پس از پیروزی انقلاب،ابتدا قدرت سیاسی بطور رسمی به
امام خمینی نیز پس از مشاهده درگیریهای 17 ماهه دوره ریاست جمهوری بنی صدر و"