چکیده:
در ایران عصر قاجار، بخشی از گروه مستخدمان و نوکران را که در خانه ثروتمندان به وفور یافت میشدند، کنیزان، غلامان و خواجگان تشکیل میدادند. بردگان سیاه، آفریقایی بودند و خرید و فروش آنها از طریق خلیج فارس صورت میگرفت و سفیدها که از قومیتهای مختلف بودند، ـ از راه تجارت و خرید و فروش و یا اسارت در جنگها و تهاجمات ناگهانی تامین میشدند. غالبا رفتاری که با این طبقه میشد، مورد قبول همگان بود و در جامعه پذیرفته شده بود. کنیزان یا به عنوان زن صیغه ای و یا دائمی وارد حرمسراها میشدند و یا در خدمت زنان بزرگان، به کارهای خانگی میپرداختند. غلامان نیز در زمینه های مختلف نظامی، خدمات خانگی، نگهبانی، کشاورزی و آبیاری، ماهیگیری و غواصی(در جنوب) به کار گرفته میشدند و درصورت داشتن توانایی و کاردانی به مناصب بالای اداری و نظامی نیز دست مییافتند. این تحقیق در پی بررسی وضعیت بردگان(کنیزان، غلامان و خواجگان) در عصر قاجار است که در چند مبحث مراکز تامین، جمعیت، موارد کاربرد و استفاده و طرز رفتار با بردگان، به این موضوع پرداخته شده است.
During the Qajar era in Iran، servants found abundantly in the houses of the wealthy، were the kanīzān، ghulāmān and eunuchs. There were African ghulāman and kanīzan who were traded via the Persian Gulf. The white servants of various ethnicites were bought or captured during wars and invasions. Often any behaviour towards these groups were admitted by all and accepted in the society. Kanīzān entered the harem either as concubines and legitimated wives or as servants of the wives of the grandees. Ghulāmān were also used in different fields of military، domestic works، guards، agricultures، irrigators، fishermen and divers in the south. Able and experienced servants could reach high official and military positions. This research aims to examine the state of slaves (kanīzān، ghulāmān and Eunuchs) during the Qajar era through several discourses: provision centers، population، treatment of slaves، their responsibilities and the ways of behaving towards them.
خلاصه ماشینی:
مشاوران علمی مجله پژوهشهای تاریخی(علمی-پژوهشی)،شماره دوم،تابستان 1388 دکتر نزهت احمدی استادیار دانشگاه الزهرا دکتر جهانبخش ثواقب دانشیار دانشگاه لرستان دکتر ناصر جدیدی استادیار دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد دکتر علی اکبر جعفری استادیار دانشگاه اصفهان دکتر محمد علی چلونگر استادیار دانشگاه اصفهان دکتر الهیار خلعتبری استاد داشگاه شهید بهشتی دکتر منصور داداش نژاد استادیار پژوهشگاه حوزه دانشگاه قم دکتر مرتضی دهقان نژاد دانشیار دانشگاه اصفهان دکتر لقمان دهقان نیری دانشیار دانشگاه اصفهان دکتر سید ابو الفضل رضوی استادیار دانشگاه لرستان دکتر محمد علی رنجبر استادیار دانشگاه شیراز دکتر رحیم رئیس نیا پژوهشگر دکتر نعمت الله صفری استادیار دانشگاه جامعة المصطفی قم دکتر مهدی صلاح استادیار دانشگاه لرستان دکتر علی اکبر کجباف استادیار دانشگاه اصفهان دکتر حسین میر جعفری استاد دانشگاه اصفهان دکتر مرتضی نورائی دانشیار دانشگاه اصفهان دکتر محمد کریم یوسف جمالی دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد نام خانوادگی(شهرت)نام،سال انتشار(درون پرانتز)،عنوان مقاله(درون گیومه)نام نشریه،شمارهء دروه،صفحات مقاله(از ص تا ص) ج:مجموعه مقالات نام خانوادگی،نام سال انتشار(درون پرانتز)عنوان مقاله(درون گیومه)،نام گردآورنده یا ویراستار،نام مجموعه مقالات، محل نشر،نام ناشر،شماره صفحات مقاله(از ص تا ص) د:سایتهای اینترنتی نام خانوادگی،نام،(آخرین تاریخ)،عنوان موضوع(درون گیومه)،نام نشانی اینترنتی به صورت ایتالیک هـ:لوح فشرده نام خانوادگی،نام،سال انتشار(درون پرانتز)،عنوان لوح فشرده محل نشر،نام ناشر 15-مقاله باید حداکثر 25 صفحه و هر صفحه در 23 سطر تنظیم شود.